بهار کرواسی ( به انگلیسی: Croatian Spring ) ( به کرواتی: Hrvatsko proljeće ) ، یک درگیری سیاسی بود که از سال ۱۹۶۷ تا ۱۹۷۱ در جمهوری سوسیالیستی کرواسی که در آن زمان بخشی از جمهوری سوسیالیستی فدرال یوگسلاوی
... [مشاهده متن کامل]
... [مشاهده متن کامل]
بود، روی داد. کرواسی به عنوان یکی از شش جمهوری متشکل از یوگسلاوی در آن زمان، توسط اتحادیه کمونیست های کرواسی ( SKH ) که اسماً مستقل از اتحادیه کمونیست های یوگسلاوی ( SKJ ) به رهبری رئیس جمهور جوسیپ بروز تیتو بود، اداره می شد. دهه ۱۹۶۰ در یوگسلاوی با یک سری اصلاحات با هدف بهبود وضعیت اقتصادی در کشور و تلاش های سیاسی فزاینده رهبری جمهوری ها برای حفاظت از منافع اقتصادی جمهوری های متبوع خود مواجه بود. بهار کرواسی به عنوان بخشی از این درگیری سیاسی در کرواسی زمانی رخ داد که اصلاح طلبان در SKH، که عموماً با جامعه فرهنگی کرواسی Matica hrvatska همسو بودند، با محافظه کاران درگیر شدند. در اواخر دهه ۱۹۶۰، انواع نارضایتی ها از طریق Matica hrvatska گسترش یافت که در اوایل دهه ۱۹۷۰ توسط یک جناح اصلاح طلب SKH به رهبری ساوکا دابچویچ - کوچار و میکو تریپالو پذیرفته شد. شکایات در ابتدا مربوط به ناسیونالیسم اقتصادی بود. اصلاح طلبان خواستار کاهش انتقال ارز به دولت فدرال توسط شرکت های مستقر در کرواسی بودند. آنها بعداً شامل مطالبات سیاسی برای افزایش خودمختاری و مخالفت با حضور بیش از حد واقعی یا تصور شده صرب های کرواسی در سرویس های امنیتی، سیاست و در سایر زمینه ها در کرواسی شدند. یکی از موارد ویژه بحث این بود که آیا زبان کرواتی از صرب - کرواسی متمایز است یا خیر. بهار کرواسی محبوبیت چهره های گذشته کرواسی مانند یوسیپ یلاچیچ، سیاستمدار کروات و افسر ارشد نظامی اتریشی قرن نوزدهم و استیپان رادیچ، رهبر ترور شده حزب دهقانان کرواسی و همچنین افزایش ترانه های میهنی را افزایش داد. آثار هنری، و دیگر مظاهر فرهنگ کرواسی. برنامه هایی برای افزایش نمایش مطالب مرتبط با کرواسی در برنامه درسی مدارس، اقداماتی برای رسیدگی به حضور بیش از حد صرب ها در پست های کلیدی در کرواسی و اصلاح قانون اساسی کرواسی برای تأکید بر ماهیت جمهوری به عنوان کشور ملی کرواسی ها انجام شد. همچنین تقاضاهایی برای افزایش اختیارات برای جمهوری های تشکیل دهنده به هزینه دولت فدرال یوگسلاوی وجود داشت. این مسائل باعث افزایش تنش ها بین کروات ها و صرب های کرواسی و همچنین بین جناح های اصلاح طلب و محافظه کار SKH شد. در حالی که جمهوری های دیگر، SKJ و شخص تیتو در ابتدا درگیر مبارزات داخلی کرواسی نبودند، برجستگی فزاینده ناسیونالیسم کرواسی باعث شد که تیتو و SKJ در امور مداخله کنند. مانند اصلاح طلبان در سایر جمهوری های یوگسلاوی، رهبری SKH مجبور به استعفا شد. با این وجود، اصلاحات آنها دست نخورده باقی ماند و بیشتر خواسته های رهبری برکنار شده بعداً پذیرفته شد و شکلی از فدرالیسم را آغاز کرد که به تجزیه بعدی یوگسلاوی کمک کرد.
