بهار مهرداد

بهار، مهرداد (تهران ۱۳۰۸ـ ۱۳۷۳ش)
بهار، مهرداد
ادیب، اسطوره شناس و از پیشروان پژوهش های علمی در اسطوره های ایرانی. فرزند ملک الشعرا بهار بود.در ۱۳۳۶ش، دورۀ دانشکدۀ ادبیات دانشگاه تهران را به پایان رساند و برای ادامۀ تحصیل به دانشگاه لندن رفت. از مدرسۀ مطالعات شرقی و افریقایی گروه مطالعات ایرانی، پس از چهار سال تحصیل، دانشنامۀ فوق لیسانس دریافت کرد. در بازگشت به ایران پس از یک سال، با گذراندن رسالۀ دکتری، دانشنامۀ دکتری گرفت، اما به علل سیاسی از استخدام رسمی محروم ماند. با نظر پرویز ناتل خانلری به همکاری با بنیاد فرهنگ ایران و فرهنگستان ادب و هنر دعوت شد و به عنوان پژوهشگر مدعو، مدیریتِ گروه اساطیر فرهنگستان را به عهده داشت. از ۱۳۵۱ش، در فرهنگستان زبان ایران به فعالیت پرداخت و پژوهشکدۀ زبان های ایرانی میانه و باستان را شکل داد. نخستین شخصیتی بود که در قطعۀ نویسندگان و هنرمندان بهشت زهرا (شمارۀ ۸۸) به خاک سپرده شد. از آثارش: پژوهشی در اساطیر ایران (۱۳۶۰ش)؛ واژه نامۀ بندهش (۱۳۴۵ش)؛ ترجمۀ متن پهلوی بندهش؛ادیان آسیایی (۱۳۷۵ش)؛از اسطوره تا تاریخ (۱۳۷۶ش)؛تصحیح دیوان اشعار محمدتقی بهار (۱۳۶۸ش)؛جستاری چند در فرهنگ ایران (۱۳۷۴ش).