بهادرخان

[ویکی فقه] واپسین حاکم ایلخانی مغول و بانی اقداماتی در حرمین بود.
ابوسعید بهادر خان (حک:۷۱۶-۷۳۶ق.) فرزند و جانشین سلطان محمد خدابنده (اولجایتو) و واپسین حاکم ایلخانان مغول در ایران و عراق بود. وی به سال ۷۰۴ق. زاده شد. در کودکی به ولیعهدی منصوب گشت و پس از مرگ پدرش به سال ۷۱۶ق. بر تخت ایلخانی تکیه زد.
معنای بهادر
کلمه بهادر از واژه بغاتور/باغاتور به معنای دلیر و قهرمان، پس از استیلای مغول، برای رؤسای مغول به کار رفته و متداول شده است. نیرویی هزار نفری که از زبده ترین سپاهیان چنگیز تشکیل شده بودند، لقب بهادر داشتند. همچنین واحدهای نظامی مسیحیان در ایران در میانه سده سیزدهم ق. دارای این عنوان بودند. نیز لقب برخی شاعران یا تخلص آن ها بهادر بوده است. ابوسعید به دلیل شجاعتی که در سرکوب امیران شورشی نشان داد، «بهادر خان» لقب گرفت.
دوران حکومت
حکومت ابوسعید را می توان به دو دوره تقسیم کرد. دوره نخست حکومت او عرصه رقابت و کشمکش میان وزیران و امیران گوناگون بود که از مهم ترین آن ها می توان به رقابت دو وزیر معروف ایلخانیان، رشید الدین فضل الله و تاج الدین علیشاه، و نیز در گیری حاکمان گوناگون با امیر چوپان•، از امیران برجسته مغول اشاره کرد؛ در این دوره، امیر چوپان که برای تثبیت قدرت ایلخان نوجوان و دفع خطر رقیبان داخلی و نیز تهدیدات خارجی به ویژه خطر ازبک خان می کوشید، یکباره با اتحاد افرادی روبه رو شد که در پی کنار زدن او بودند. ابوسعید این توطئه را خطری برای خود و حکومتش دانست و با حمایت از امیر چوپان، همراه او به رویارویی با شورشیان پرداخت. وی در آغاز کوشید تا بدون نبرد و خونریزی شورشیان را به اطاعت وادارد؛ اما مخالفان این را نشانه ضعف ابوسعید دانستند و نبرد را آغاز کردند و به رغم پیروزی نخست آن ها، با دخالت و حضور ابوسعید شکست خوردند و سران شورشی دستگیر و کشته شدند. ابوسعید که در این نبرد دلیری فراوان نشان داده بود، از سوی سران حکومت به «بهادر خان» ملقب شد. جایگاه امیر چوپان نیز بهتر از پیش شد و بر احترام او نزد ایلخان افزوده گشت. ایلخان فرزندان او را بر سرزمین های گوناگون حکومت داد.
← قتل رشید الدین فضل الله
...

بهادرخان (روستا). بهادرخان یک منطقهٔ مسکونی در افغانستان است که در ولایت بادغیس واقع شده است. [ ۱]