بهاجه

لغت نامه دهخدا

( بهاجة ) بهاجة. [ ب َ ج َ ] ( ع مص ) خوب و نیکو شدن. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). رجوع به بهجة شود.

فرهنگ فارسی

خوب و نیکو شدن .

پیشنهاد کاربران

بپرس