بهائیت در ترکمنستان

اعتقاد به بهائیت در ترکمنستان قبل از گسترش روسیه به منطقه، زمانی که این منطقه تحت نفوذ ایران بود، آغاز می شود. [ ۱] در سال ۱۸۸۷ گروهی از بهائیان که به دلیل خشونت های مذهبی در ایران به ترکمنستان مهاجرت کرده بودند مرکز مذهبی بهائیان در عشق آباد را بنا نهادند. [ ۱] مدتی بعد - تا سال ۱۸۹۴ - روسیه، ترکمنستان را بخشی از امپراتوری روسیه ساخت. [ ۲] در این حین ایمان به بهائیت در امپراتوری روسیه گسترش یافت[ ۲] [ ۳] و توجه دانشمندان و هنرمندان را به خود جلب کرد، [ ۴] جامعه بهائیان در عشق آباد، نخستین مشرق الاذکار بهائیان را ساخت، یکی از اولین محافل روحانی بهائی را انتخاب کرد و یک مرکز بورس تحصیلی را راه اندازی نمود. در دوران شوروی، آزار و شکنجه دینی باعث شد جامعه بهائی تقریباً ناپدید شود، با این حال بهائیان که در دهه ۱۹۵۰ به این مناطق منتقل شده بودند، افرادی را که هنوز به مذهب پیوند داشتند، شناسایی کردند. پس از انحلال اتحاد جماهیر شوروی در اواخر سال ۱۹۹۱، جوامع بهائی و محافل روحانی خود را در سراسر کشورهای اتحاد جماهیر شوروی سابق توسعه دادند. [ ۵] در سال ۱۹۹۴، ترکمنستان محفل روحانی ملی خود را انتخاب کرد[ ۶] اما قوانینی که در سال ۱۹۹۵ در ترکمنستان تصویب شد، ۵۰۰ نفر از پیروان مذهبی بزرگسال در هر منطقه برای ثبت نام نیاز داشتند ولی هیچ جامعه بهائی در ترکمنستان نمی توانستند این نیاز را برآورده کنند. [ ۷] چنان که تا سال ۲۰۰۷ همچنان از رسیدن به حداقل تعداد پیروان برای ثبت نام ناکام مانده، [ ۸] و خانه های خود را برای نشر ادبیات بهائی در اختیار گذاردند. [ ۹]
جامعه بهائی عشق آباد در حدود سال ۱۸۸۴ و توسط عمده پناهندگان مذهبی ایران تأسیس شد. [ ۱۰] یکی از برجسته ترین اعضای جامعه، میرزا ابوالفضل گلپایگانی، از نخستین پیروان بهاءالله بود که طی سالهای ۱۸۸۹ تا ۱۸۹۴ در عشق آباد زندگی می کرد. زمان کوتاهی پس از مهاجرت به آنجا، یکی از بهائیان به نام حاجی محمد رضا اصفهانی به قتل رسید و میرزا ابوالفضل، به جامعه بهائی کمک کرد تا به این رویداد پاسخ دهند و بعدها سخنگوی جامعه بهائیان در دادگاه محاکمه قاتل حاجی محمدرضا اصفهانی شد. این واقعه جدائی ادیان اسلام و بهائیت را بر دولت روسیه و اهالی عشق آباد اثبات نمود. [ ۱۱]
تحت حفاظت و آزادی مقامات روسیه، تعداد بهائیان جامعه تا سال ۱۹۱۸ به ۴۰۰۰نفر ( ۱۰۰۰ کودک ) افزایش یافت و برای اولین بار در هر جای دنیا یک جامعه واقعی بهائیان تأسیس شد که برای خودش دارای بیمارستان، مدارس، کارگاه ها، روزنامه ها، [ ۱۲] [ ۱۳] گورستان و خانه عبادت بود. [ ۱۱] در این زمان جمعیت شهر عشق آباد مابین ۴۴ الی ۵۰ هزار نفر بود. [ ۱۰]