بهاءالدین اربلی
لغت نامه دهخدا
دانشنامه عمومی
بهاءالدین علی اربلی ( ۱۲۱۳م - ۱۲۹۲م ) ادیب، شاعر و نویسنده عراقی در سدهٔ هفتم هجری بود. او با نسب های «شیبانی» و «هکّاری» نیز شناخته می شود. سبک او ترسّل بودهاست و در برخی اشعارش، مدح «اهل بیت» دیده می شود، همچنین رثا، غزل و خمریات نیز سروده است. از آثار اوست «رسالة الطَیف»، «کشف الغُمّة فی معرفة الأئمة»، «التذکرة الفخریة»، «نُزهة الأخبار فی ابتداء الدنیا و قدر القویّ الجبّار»، «مقامات»، «رسائل»، «جلوة العشاق و خلوة المشتاق». [ ۱] [ ۲] [ ۳]
گفته شده که بهاءالدین اربلی، در سال ۶۵۷ هجری به عنوان منشی عطاملک جوینی حاکم عراق منسوب شده است. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفگفته شده که بهاءالدین اربلی، در سال ۶۵۷ هجری به عنوان منشی عطاملک جوینی حاکم عراق منسوب شده است. [ ۴]
wiki: بهاءالدین اربلی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید