بهاءالدین إبشیهی ( ۱۳۸۹ - ۱۴۴۸ ) ( نسب: ابوالفتح محمد بن احمد اِبشیهی ) ادیب و شاعر عربی، فقیه و عالم قرآنی مصری بود. [ ۱] [ ۲] بذله گویی و ناتوانی زبان بر آثارش چیره شد. [ ۳]
نسب کامل او «بهاء الدین ابوالفتح محمد بن احمدِ خطیب بن منصور بن احمد ابن عیسی مَحلّی اِبشیهی» ذکر شده است. در سال ۱۳۸۹/ ۷۹۰ در روستایی به نام اِبشویه در استان غربیه نزدیک فیوم به دنیا آمد. بیشتر زندگی اش در محله الکبری گذشت؛ در آنجا قرآن آموخت و کمی فقه و نحو درس خواند. بارها به قاهره رفت و نیز حج گذارد ( ۸۱۴ق/۱۴۱۲م ) . سپس مدتی در قاهره ماند و نزد جلال الدین بلقینی سماع حدیث داشت؛ گویا از برهان بقاعی نیز درس آموخته. هنگامی که پدرش درگذشت، او خطیبی را برگرفت. در این اثنا، به ادبیات نیز توجه داشت. بهاءالدین ابشیهی در سال ۱۴۴۸/ ۸۵۲ درگذشت. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنسب کامل او «بهاء الدین ابوالفتح محمد بن احمدِ خطیب بن منصور بن احمد ابن عیسی مَحلّی اِبشیهی» ذکر شده است. در سال ۱۳۸۹/ ۷۹۰ در روستایی به نام اِبشویه در استان غربیه نزدیک فیوم به دنیا آمد. بیشتر زندگی اش در محله الکبری گذشت؛ در آنجا قرآن آموخت و کمی فقه و نحو درس خواند. بارها به قاهره رفت و نیز حج گذارد ( ۸۱۴ق/۱۴۱۲م ) . سپس مدتی در قاهره ماند و نزد جلال الدین بلقینی سماع حدیث داشت؛ گویا از برهان بقاعی نیز درس آموخته. هنگامی که پدرش درگذشت، او خطیبی را برگرفت. در این اثنا، به ادبیات نیز توجه داشت. بهاءالدین ابشیهی در سال ۱۴۴۸/ ۸۵۲ درگذشت. [ ۱]
wiki: بهاءالدین ابشیهی