( بهکلة ) بهکلة. [ ب َ ک َل َ ] ( ع ص ) زن نازک اندام نیکوزندگانی. بهکن. ( از ذیل اقرب الموارد ). مؤنث بهکل. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). و رجوع به ماده قبل و بهکن شود.
