به مقام افتادن

به مقام افتادن ( اوفتادن ) ؛ به جای خود نشستن. ( کلیات شمس چ فروزانفر ج 7، فرهنگ نوادر لغات ) :
عقل بر آن عقل ساز، ناز همی کرد ناز
شکر کزان گشت باز تا به مقام اوفتاد.
مولوی ( کلیات شمس ایضاً ) .