بنیان نمایش ویندوز

بنیان نمایش ویندوز ( به انگلیسی: Windows Presentation Foundation ) ( یا WPF ) که توسط مایکروسافت ایجاد شد، یک زیر سیستم گرافیکی برای رندر کردن واسط های کاربر در برنامه های کاربردی تحت ویندوز می باشد . WPF بستری هسته WPF یک موتور رندرینگ برداری و مستقل از وضوح تصویر است که برای بهره برداری از مزایای سخت افزارهای گرافیکی امروزی ساخته شده است. تعبیه WPF در نسخه های سیستم عامل ویندوز از ویندوز ویستا و ویندوز سرور ۲۰۰۸ آغاز شد، که البته در ویندوز XP و ویندوز سرور ۲۰۰۳ نیز قابل استفاده است.
WPF که پیشتر به نام "Avalon" شناخته می شد، اولین بار به عنوان بخشی از چارچوب دات نت 3 به بازار آمد. WPF به جای استفاده از سیستم قدیمی تر واسط دستگاه گرافیک ( GDI ) از دایرکت ایکس استفاده می کند. WPF سعی دارد که مدل پایداری از برنامه نویسی ارائه کند که در آن واسط کاربر از منطق تجاری ( Business Logic ) برنامه کاملاً جدا باشند. از این جهت شباهت زیادی به زول ( زبان برنامه نویسی ) و SVG دارد.
WPF از XAML ( با تلفظ زمل ) ، که از مشتقات ایکس ام ال ( XML ) است، برای تعریف و پیوند عناصر تشکیل دهنده واسط کاربر استفاده می کند. [ ۱] برنامه های WPF می توانند به صورت مستقل ومنزوی یا به صورت شی ادغام شده در یک صفحه وب به کار روند.
مایکروسافت سیلورلایت نیز از WPF استفاده می کنند تا کنترل های وب ادغام شده در صفحات را به شیوه ای قابل مقایسه با ادوبی فلش ارائه دهد، اما تأکید آن بیشتر بر مدل شیئی واسط کاربر است تا پویانمایی. سیلور لایت از رندرینگ زمان اجرای سه بعدی پشتیبانی نمی کند.
بنیان نمایش ویندوز مجموعه ای از امکانات و ویژگی ها را به برنامه نویسان می دهد تا بتوانند به آسانی واسط های کاربر خیره کننده ای ایجاد کنند. این ویژگی ها شامل موارد زیر می گردد:[ ۲]
پیش از WPF، ساختن واسط کاربری برای برنامه های تحت ویندوز نیازمند به استفاده از فناوریهای مختلفی مانند GDI+، Windows Forms و بسیاری از فناوری های دیگر بود. WPF کارکردهای فناوریهای مختلف را در یک فناوری کنار هم گردآورده است تا ایجاد واسط های کاربر غنی و خیره کننده آسان تر گردد.
با استفاده از زبان نشانه کذاری زمل ( XAML ) امکان این به وجود می آید که طراحان واسط کاربر طراحی های گرافیکی خود را انجام دهند و برنامه نویسان کد لازم برای جان دادن به واسط کاربر راایجاد کنند.