بنیادگر

لغت نامه دهخدا

بنیادگر. [ ب ُ گ َ ] ( ص مرکب ) معمار. ( آنندراج ). بنّا. معمار. ( فرهنگ فارسی معین ).

( صفت ) ۱ - بنا . ۲ - معمار .

بنا، معمار.

بنیادگر به چم موسس و پایه گذار نیز میباشد