نهادی تحقیقاتی و انتشاراتی در ایران، تأسیس شده در ۲۵ مهر ۱۳۴۵ش. تأسیس این بنیاد به همت پرویز ناتل خانلری و برای حفظ میراث مکتوب ایرانی، اشاعه و در دسترس قرار دادن آن ها بود. زیرا کتاب های خطی کهن فارسی بعضی منحصربه فرد و پاره ای دیگر در نسخ کم شمار در کتابخانه های جهان پراکنده اند و به آسانی در دسترس نیستند و دانشجویان و حتی استادان و ارباب ذوق از دیدن آن ها محرومند. این کتاب ها که پایه های زبان فارسی بوده و دیدن و خواندن مکرر و آشنایی مداوم با آن ها از ضروریات است، باید در دسترس همۀ ارباب ذوق و پژوهندگان قرار گیرد. با توجه به این که چاپ و نشر این گونه آثار برای بخش خصوصی سودآور نیست، خانلری در اسفند ۱۳۴۲ درصدد برآمد تا مؤسسه ای را برای این منظور تأسیس کند. لذا اساسنامه ای برای آن نوشت و این مؤسسه پس از آن که در اواخر سال ۱۳۴۳ فرمان تأسیس آن صادر شد با نام «بنیاد فرهنگ ایران» در سال ۱۳۴۴ شروع به کار کرد. اعضای مؤسس بنیاد پنج نفر بودند و بیست نفر هیئت امنای بنیاد را تشکیل می دادند. با پیروزی انقلاب اسلامی، این مؤسسه تعطیل و به جای آن نهادهای مختلفی با همین هدف تشکیل شد که از آن جمله می توان به مرکز نشر میراث مکتوب اشاره کرد. این مرکز تاکنون بیش از ۱۵۰ کتاب خطی فارسی را تصحیح و چاپ کرده است.
wikijoo: بنیاد_فرهنگ_ایران