بنیاد بردن

لغت نامه دهخدا

بنیاد بردن. [ ب ُ ب ُ دَ ] ( مص مرکب ) خراب کردن. منهدم کردن. ( فرهنگ فارسی معین ) :
پاک کن چهره حافظ به سر زلف ز اشک
ورنه این سیل دمادم ببرد بنیادم.
حافظ ( دیوان چ غنی ص 216 ).
شراب تلخ صوفی سوز بنیادم بخواهد برد
لبم بر لب نه ای ساقی و بستان جان شیرینم.
حافظ.

فرهنگ فارسی

( مصدر ) بنیاد بردن چیزی را . خراب کردن آن منهدم ساختن .

پیشنهاد کاربران

بپرس