بنی عباد

لغت نامه دهخدا

بنی عباد.[ ب َ ع َب ْ با ] ( اِخ ) ( 414 - 484 هَ. ق. ) از ملوک الطوایف اندلس که پس از زوال دولت بنی امیه و قبل از استقرار مرابطین در اشبیلیه حکومت داشتند و آنان سه تن بودند و بدست امرای مرابطین از میان رفتند. ( از طبقات السلاطین ص 20 ). رجوع به فرهنگ فارسی معین شود.

فرهنگ فارسی

سلسله ای که در اشبیلیه از ۴۱۴ ه. ق . / ۱٠۲۳ م . تا ۴۸۴ ه. ق . / ۱٠۹۱ م . حکومت کردند از این قرار : ۱ - ابو القاسم محمد اول بن عباد سوری الاصل ( جل. ۴۱۴ ه. ق . / ۱٠۴۲ م . ) ۲ - ابو عمر عباد بن معتمد ابن محمد اول ( ۴۳۴ ه. ق . / ۱٠۶۸ م . ) ۳ - ابو القاسم محمد ثانی بن معتمد بن عباد ( ۴۸۴ - ۴۶۱ ه. ق . / ۱٠۹۱ - ۱٠۶۸م . ) . این امرا به دست مرابطین از میان رفتند .

دانشنامه آزاد فارسی

بَنی عَبّاد (۴۱۴ـ۴۸۴ق)
خاندان حکومتگر اشبیلیه (سویل) در اسپانیا . مؤسس آن ابوالقاسم محمد بن اسماعیل بن عَبّاد است که مقارن با تجزیه خلافت قرطبه فرمانروایی را به دست گرفت . بنی عباد از متمدن ترین حکومت هایی بود که در اسپانیا ایجاد شد. آن ها خاندانی معارف پرور بودند که ملوک الطوایف را از میان برداشتند و به تنهایی از اندلس در برابر یورش های مسیحیان دفاع کردند، اما پس از مدتی دریافتند که نمی توانند در برابر حملات روزافزون مسیحیان مقاومت کنند، از این رو از مرابطین در مغرب اقصی کمک خواستند. یوسف بن تاشفین ، امیر مراکش ، به آنان یاری رساند اما به زودی در قلمرو آن ها به دخالت پرداخت و بر بنی عباد سیادت یافت و خود فرمانفرمای اندلس گردید. پس از محمد بن عباد، ابوعمرو عباد بن محمد ملقب به المعتضد بالله (۴۳۳ـ۴۶۰ق) و سپس ابوالقاسم محمد دوم ، ملقب به المعتمد بن عباد (۴۶۱ـ۴۸۴ق) فرمانروایی کرد. در دورۀ این سلسله ادب و هنر به اوج خود رسید.

پیشنهاد کاربران

بپرس