بنی ذوالنون. [ ب َ ذُن ْ نو ] ( اِخ ) رجوع به بنی ذی النون شود. از ملوک الطوایف اندلس که از سال 472 تا 478 هَ. ق. در طلیطله حکومت کردند. اولین آنها اسماعیل بن عبدالرحمان بن ذی النون الظافر و آخرین آنها یحیی بن اسماعیل بن المأمون ملقب به القادر است. ( از طبقات السلاطین صص 21 - 22 ) و رجوع به نفح الطیب ج 1 ص 77 و فرهنگ فارسی معین شود.
فرهنگ فارسی
سلسله ای از امرای طلیطله که از ۴۲۷ ه. ق . تا ۴۷۸ ه. ق . حکومت کردند : ۱ - نخستین کسی که از این خاندان اسماعیل ظافر بن عبد الرحمن بن عامر بن مطرف بن ذوالنون است ( ۲ . ) ۴۲۹ - ۴۲۷ - پسر او یحیی مامون ( ۳ . ) ۴۶۷ - ۴۲۹ - نواده اسماعیل ظاهر یحیی قادر بن اسماعیل بن یحیی ( ۴۷۸ - ۴۶۷ ) . این سلسله را آلفونس ششم ( ادفونش سادس ) پادشاه لیون منقرض کرد .
