[ویکی اهل البیت] کلیدواژه: اسرائیل، بنی اسرائیل، یهود، حضرت موسی علیه السلام، قرآن کریم، تورات
«اسرائیل» واژه ای عبری است که به صورت «اسرائین»، «اسرال» و «اسرائل» نیز خوانده شده است. این واژه نامی برای یعقوب بن اسحاق است که در کتاب مقدس به معنای «با خدا کشتی می گیرد» یا «خدا کشتی می گیرد» و «مقاوم و پیروز در نزد خدا و مردم» آمده است. بر اساس گزارش کتاب مقدس این نامگذاری در پی کُشتی گرفتن یعقوب با یکی از فرشتگان، یا خدا در فنوئیل بوده است.
در مقابل، برخی از مفسران مسلمان آن را عبری و به معنای بنده و برگزیده خدا دانسته اند. به رغم پاره ای چالش ها درباره دخیل بودن واژه یاد شده و سبب نامگذاری یعقوب به آن، در این که «اسرائیل» نام دیگر آن حضرت بوده و مراد از بنی اسرائیل فرزندان و نوادگان او هستند، تردیدی نیست.
بنی اسرائیل، گاه یهود و عبرانیان نیز نامیده می شوند. در وجه نامگذاری آنان به «یهود» برخی یهود را به معنای «توبه می کند» و سبب این نامگذاری را توبه آنان از گوساله پرستی و برخی دیگر «یَتَهَوّد» را به معنای «یَتَحَرّک» گرفته و حرکت های ویژه ی یهودیان در هنگام عبادت را سبب این نامگذاری دانسته اند.
برخی دیگر سبب آن را انتساب آنها به «یهودا» فرزند چهارم یعقوب گفته اند؛ همچنین عبرانی نامیده شدن این قوم را بر اثر انتساب آنان به حضرت ابراهیم علیه السلام که هنگام عبور از نهر فرات به ابراهیم عبرانی شهرت یافت یا اقتباس شده از «عبر» نام جدّ پنجم ابراهیم علیه السلام دانسته اند.
دسته ای از لغت شناسان نیز بازگشت این نامگذاری را به زادگاه اصلی بنی اسرائیل می دانند زیرا آنان بدوی و صحرانشین بوده، به سبب عبور از مناطق گوناگون در جستجوی آب و علف، عبرانی لقب گرفته اند.
ترکیب «بنی اسرائیل» و «بنواسرائیل» قرآنی بوده و مجموعاً 42 بار در قرآن کریم با همین عنوان آمده است. بنی اسرائیل از اقوامی است که به صورت گسترده مورد توجه قرآن قرار گرفته اند. شماری از آیات مربوط، بخش هایی از تاریخ و حوادث مهم زندگی آنان را گزارش می کند. هجرت نیاکان نخست آنان به مصر و زندگی در آنجا (سوره یوسف/12،99)، خروج از آن و حرکت به سوی سرزمین موعود (سوره طه/20، 77ـ78؛ سوره شعراء/26،52ـ 66)، سرگردانی در بیابان (سوره مائده/5،26)، استقرار در سرزمین موعود (سوره اعراف/7،137) و جنگهای گوناگون بنی اسرائیل با دشمنان و نیز با یکدیگر (سوره بقره/2، 85، 246، 251) بخش های مهمی از این تاریخ است.
آموزه های وحیانی ابلاغ شده به آنان در طول تاریخ به وسیله حضرت موسی علیه السلام و دیگر انبیا، بخش دیگری از آیات را به خود اختصاص داده است. این آموزه ها حوزه وسیعی از مباحث خداشناسی (بقره/2،40، 83)، معادشناسی (سوره بقره/2،48)، نبوت (سوره بقره/2،41؛ سوره مائده/5،70) و احکام گوناگون عبادی و اجتماعی (سوره بقره/2،43 و 81 و 83) را دربر می گیرد.
«اسرائیل» واژه ای عبری است که به صورت «اسرائین»، «اسرال» و «اسرائل» نیز خوانده شده است. این واژه نامی برای یعقوب بن اسحاق است که در کتاب مقدس به معنای «با خدا کشتی می گیرد» یا «خدا کشتی می گیرد» و «مقاوم و پیروز در نزد خدا و مردم» آمده است. بر اساس گزارش کتاب مقدس این نامگذاری در پی کُشتی گرفتن یعقوب با یکی از فرشتگان، یا خدا در فنوئیل بوده است.
در مقابل، برخی از مفسران مسلمان آن را عبری و به معنای بنده و برگزیده خدا دانسته اند. به رغم پاره ای چالش ها درباره دخیل بودن واژه یاد شده و سبب نامگذاری یعقوب به آن، در این که «اسرائیل» نام دیگر آن حضرت بوده و مراد از بنی اسرائیل فرزندان و نوادگان او هستند، تردیدی نیست.
بنی اسرائیل، گاه یهود و عبرانیان نیز نامیده می شوند. در وجه نامگذاری آنان به «یهود» برخی یهود را به معنای «توبه می کند» و سبب این نامگذاری را توبه آنان از گوساله پرستی و برخی دیگر «یَتَهَوّد» را به معنای «یَتَحَرّک» گرفته و حرکت های ویژه ی یهودیان در هنگام عبادت را سبب این نامگذاری دانسته اند.
برخی دیگر سبب آن را انتساب آنها به «یهودا» فرزند چهارم یعقوب گفته اند؛ همچنین عبرانی نامیده شدن این قوم را بر اثر انتساب آنان به حضرت ابراهیم علیه السلام که هنگام عبور از نهر فرات به ابراهیم عبرانی شهرت یافت یا اقتباس شده از «عبر» نام جدّ پنجم ابراهیم علیه السلام دانسته اند.
دسته ای از لغت شناسان نیز بازگشت این نامگذاری را به زادگاه اصلی بنی اسرائیل می دانند زیرا آنان بدوی و صحرانشین بوده، به سبب عبور از مناطق گوناگون در جستجوی آب و علف، عبرانی لقب گرفته اند.
ترکیب «بنی اسرائیل» و «بنواسرائیل» قرآنی بوده و مجموعاً 42 بار در قرآن کریم با همین عنوان آمده است. بنی اسرائیل از اقوامی است که به صورت گسترده مورد توجه قرآن قرار گرفته اند. شماری از آیات مربوط، بخش هایی از تاریخ و حوادث مهم زندگی آنان را گزارش می کند. هجرت نیاکان نخست آنان به مصر و زندگی در آنجا (سوره یوسف/12،99)، خروج از آن و حرکت به سوی سرزمین موعود (سوره طه/20، 77ـ78؛ سوره شعراء/26،52ـ 66)، سرگردانی در بیابان (سوره مائده/5،26)، استقرار در سرزمین موعود (سوره اعراف/7،137) و جنگهای گوناگون بنی اسرائیل با دشمنان و نیز با یکدیگر (سوره بقره/2، 85، 246، 251) بخش های مهمی از این تاریخ است.
آموزه های وحیانی ابلاغ شده به آنان در طول تاریخ به وسیله حضرت موسی علیه السلام و دیگر انبیا، بخش دیگری از آیات را به خود اختصاص داده است. این آموزه ها حوزه وسیعی از مباحث خداشناسی (بقره/2،40، 83)، معادشناسی (سوره بقره/2،48)، نبوت (سوره بقره/2،41؛ سوره مائده/5،70) و احکام گوناگون عبادی و اجتماعی (سوره بقره/2،43 و 81 و 83) را دربر می گیرد.
wikiahlb: بنى_اسرائیل