بنوه

لغت نامه دهخدا

بنوه. [ ب َ وَ / ب َ ] ( اِ ) مطلق خرمن را گویند اعم از خرمن غله و کاه و غیره. ( برهان ) ( از آنندراج ). خرمن و توده غله نکوفته. ( ناظم الاطباء ). رجوع به بنو شود.

فرهنگ فارسی

بنو
( اسم ) خرمن غله و کاه و غیره .

فرهنگ عمید

= بنو

پیشنهاد کاربران

بپرس