بنوالغبراء

لغت نامه دهخدا

بنوالغبراء. [ ب َ نُل ْ غ َ ] ( ع اِ مرکب ) درویشان یا غربای ناآشنا که جهت آب فراهم آیند. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). رجوع به ابن غبراء شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس