بنوا پل امیل کلاپیرون

بنوآ پل امیل کلاپیرون. بِنُوآ پُل اِمیل کلاپیرون ( به فرانسوی: Benoît Paul Émile Clapeyron ) ( زاده ۲۶ فوریه ۱۷۹۹، پاریس - درگذشته ۲۸ ژانویه ۱۸۶۴ ) ، فیزیک دان و مهندس فرانسوی، و یکی از سه بنیان گذار ترمودینامیک بود.
کلاپیرون در پاریس زاده شد. او در پلی تکنیک پاریس ( École polytechnique ) و مدرسه معدن ( École des Mines ) ، تحصیل کرد. پیش از رفتن به سن پترزبورگ در ۱۸۲۰ میلادی، چندی در مدرسه مشاغل عمومی ( École des Travaux Publics ) درس می داد. پس از انقلاب ژوئیه ۱۸۳۰ به پاریس بازگشت و مدیر ساخت نخستین راه آهن، که پاریس را به ورسای و سن ژرمن وصل می کرد، شد.
او با ملانی بازِن، [ ۲] دختر پیر دومینیک بازن[ ۳] ( ریاضی دان و مهندس پل و تونل ) و خواهر پیِر دومینیک آدولف بازن[ ۴] ( مهندس راه آهن ) و فرانسوا آشیل بازن[ ۵] ( مارشال فرانسه ) ازدواج کرد.
کلاپیرون، ۱۸۳۴ با چاپ مقاله ای با عنوان کنترل نیروی گرما، [ ۶] در بنیان گذاری ترمودینامیک مدرن گام برداشت، که در آن، کارهای کارنو که دو سال پیش درگذشته بود را ادامه داد. باآن که کارنو، تجزیه وتحلیل کلی ماشین گرمایی را گسترش داده بود، کلاپیرون از آن پیروی نکرد و تئوری های درهم ریخته و دسته بندی نشده ای بر اساس نظریه کالُریک پیش نهاد.
کلاپییرون در خاطرات خود بیان می کند که کارهای سعدی کارنو بسیار آسان فهم و مصور بودند. او چرخه کارنو را به صورت منحنی بسته پیش نهاد.
جدول فشارسنج[ ۷] و جدول فشار - حجم ( منحنی کلاپیرون ) [ ۸] از کارهای او هستند.
۱۸۴۳، کلاپیرون ایده فرایند برگشت پذیر[ ۹] کارنو را و اثبات اصل کارنو ( که به عنوان قانون دوم ترمودینامیک شناخته می شود ) را پیش نهاد.
این اصول به او کمک کردند تا کارهای کلاوزیوس را ادامه دهد، از جمله فرمولی که امروز به معادله کلازیوس - کلاپیرون معروف، و بیان کننده روند تغییر فاز دو ماده است. او بعدها، مسئله گذار فاز[ ۱۰] ( که بعدها، مسئله استفان نامیده شد ) را مطرح کرد
کلاپیرون همچنین روی
• خصوصیات گاز ایده آل[ ۱۱]
• تعادل اجسام همگن جامد[ ۱۲]
• محاسبه پایداری پل های ادامه دار[ ۱۳]
• تئوری سه لحظه ای ( تئوری کلاپیرون ) [ ۱۴]
کار کرد