[ویکی فقه] بَنوحَسّان، شاخه ای از قبیله کِندِه در جنوب عربستان بودند.
بنوحسّان در حَضْرَموت می زیستند و نسب آنان به حسّان بن معاویة بن حارث بن معاویة بن ثَور بن مُرتِع بن کِنده می رسد. یکی از افراد این خاندان، عبدالرحمان بن علی بن (با) حَسّان الحَضرمی (۷۵۰ـ ۸۱۸)، صاحب کتاب تاریخ ابن حسّان یا تاریخ البهاء است که عبدالله بن احمد بامَخْرَمه (۸۳۳ ـ۹۳۰) و پسرش، الطیّب (۸۷۰ ـ۹۴۷) در کتاب رجال خود، قِلاَ دَة النَحر از اثر او بهره برده اند. نسخه ای از تاریخ ابن حسّان در کتابخانه بودلیان موجود است. سَقّاف از سایر آثار او نام برده است که ظاهراً از میان رفته اند.قَلقَشَندی از بنوحسّان دیگری یاد کرده است که به عُذْرَة بن زیداللات، شاخه ای از قبیله کَلب ، منسوب اند. ابن حائک در اِکلیل، از دیگر اعضای این خاندان، همراه با تبارنامه آل حسّان ذی الشَعبَین نام برده است.
بنوحسّان در حَضْرَموت می زیستند و نسب آنان به حسّان بن معاویة بن حارث بن معاویة بن ثَور بن مُرتِع بن کِنده می رسد. یکی از افراد این خاندان، عبدالرحمان بن علی بن (با) حَسّان الحَضرمی (۷۵۰ـ ۸۱۸)، صاحب کتاب تاریخ ابن حسّان یا تاریخ البهاء است که عبدالله بن احمد بامَخْرَمه (۸۳۳ ـ۹۳۰) و پسرش، الطیّب (۸۷۰ ـ۹۴۷) در کتاب رجال خود، قِلاَ دَة النَحر از اثر او بهره برده اند. نسخه ای از تاریخ ابن حسّان در کتابخانه بودلیان موجود است. سَقّاف از سایر آثار او نام برده است که ظاهراً از میان رفته اند.قَلقَشَندی از بنوحسّان دیگری یاد کرده است که به عُذْرَة بن زیداللات، شاخه ای از قبیله کَلب ، منسوب اند. ابن حائک در اِکلیل، از دیگر اعضای این خاندان، همراه با تبارنامه آل حسّان ذی الشَعبَین نام برده است.
wikifeqh: بنی_حسان