بنشاستن

لغت نامه دهخدا

بنشاستن. [ ب ِ ت َ ] ( مص ) نشستن. ( از برهان ) ( از آنندراج ). نشسته شدن. ( ناظم الاطباء ) :
فاختگان همبر بنشاستند
نای زنان بر سر شاخ چنار.

منوچهری.

|| نشانیدن. ( ناظم الاطباء ) :
ور بشایستی که دینی گستریدی هر خسی
کردگار این جهان پیغمبری ننشاستی.

ناصرخسرو.

نشستن . نشسته شدن . یا نشانیدن .

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید