بندگیر. [ ب َ ] ( اِ مرکب ) ساروجی که از آهک و پیه و پنبه و یا مو ترتیب دهند و در حمام و حوض جهت منع تراوش آب بکار برند و پیه دارو نیز گویند. || تیر بزرگ عمارت. ( ناظم الاطباء ) ( فرهنگ فارسی معین ). || نام درختی. ( ناظم الاطباء ).
