بندک

لغت نامه دهخدا

بندک. [ ب َ دَ ] ( اِ ) پنبه حلاجی کرده و گلوله نموده را گویند به جهت رشتن. ( برهان ) ( آنندراج ). پنبه برزده و گردکرده ریسیدن را و آن را پاغند و پاغنده و غنده و گندش و گلن گویند وهندکاله خوانند. ( شرفنامه منیری ). پنبه پاک کرده از پنبه دانه و آماده کرده برای رشتن. ( ناظم الاطباء ).

بندک. [ ب َ دَ ] ( ع اِ ) خشتک پیراهن. ج ، بنادک. ( منتهی الارب ).

فرهنگ فارسی

( اسم ) پنب. پاک کرده از پنبه دانه و آماده کرده برای رشتن .

فرهنگ معین

(بَ دَ ) ( اِ. ) نک بُنجک .

فرهنگ عمید

= غنده

گویش مازنی

/bandek/ نخ و طناب کوتاه

پیشنهاد کاربران

بپرس