بندنیجی قادری عیسی صفاءالدین

[ویکی نور] ابوالهدی صفاء الدین عیسی بن جلال الدین موسی بن جعفر البندنیجی القادری النقشبندی البغدادی در سال 1203 در بغداد دیده به جهان گشود و در همان شهر مراحل تحصیلی خود را طی نمود.
خاندان وی از منطقه ای به نام بندنیج که از توابع بغداد است می باشند. پدر وی فقیهی وارسته بوده که بعد از منتقل شدن به بغداد با شیخ خالد بن أحمد النقشبندی (م 1242) آشنا گردید که رئیس فرقه نقشبندیه در عراق بوده است. وی بعد از شیخ خالد، به عنوان جانشین وی و رئیس فرقه نقشبندیه عراق معرفی گردید که سرانجام در سال (1238) وفات یافت.
اولین آموزگار صفاء الدین پدر وی بوده است و سپس از اساتید مختلفی که در بغداد، حلقه تدریس داشته اند، استفاده ها برد که از جمله آن ها می توان به: عبدالرحمان الروزبهانی البغدادی، کمال الدین الکرکولی الحنفی البغدادی، الشیخ خالد بن احمد النقشبندی، یحیی بن خالد العمادی المروزی، عبدالله الحیدری البغدادی النقشبندی اشاره نمود.
وی در طول مدت حیات خود به بلاد شام، حجاز و استانبول مسافرت نمود و در این سفرها نیز از خرمن دانش دانشمندان آن بلاد نیز خوشه ها چید.
وی در سرزمین شام در محضر عالمانی همچون: علامه عبدالرحمان بن محمد الکزبری الدمشقی (م 1262)، حامد بن احمد العطار، شیخ عمر افندی الکوسجی الآمدی (امام حنفی ها در مسجد جامع اموی) و در مدینه منوره از محضر شیخ علی بن یوسف الملک الباشلی المدنی استفاده ها برد.
به این ترتیب، وی به یک جایگاه علمی ممتازی در عراق دست یافت تا این که به ریاست اساتید مدرسه (داودیه) بغداد که داودپاشا آن را در مسجد جامع حیدر خان بغداد بنا نهاد، رسید و ارتباط تنگاتنگی بین خود و دانشمندان شهر بغداد همچون: ابی الثناء شهاب الدین محمود بن عبدالله الآلوسی (م 1270) نویسنده تفسیر (روح المعانی والسبع المثانی) و شاعر معروف آن دوره عبدالباقی بن سلیمان بن احمد الفاروقی العمری (م 1279) و السید محمود بن زکریا الکیلانی القادری، شیخ الطریقه قادریه (م 1258) ایجاد نمود.