بندر بوشهر شهرستان

دانشنامه آزاد فارسی

بندر بوشهر، شهرستانواقع در مرکز استان بوشهر، مشتمل بر بخش مرکزی و بخش خارک، با مرکزیت اداری شهر بندر بوشهر. از شمال به شهرستان گناوه، از شرق به شهرستان دشتستان، از جنوب شرقی به شهرستان تنگستان، و از جنوب و غرب به خلیج فارس محدود است. به غیر از جزیرۀ خارک، که از تپه ماهورهایی با ارتفاع حداکثر ۵۰ متر تشکیل شده، اراضی درون بومی آن را جلگۀ ساحلی همواری فراگرفته است. رودخانۀ هلّه، که آن را از شهرستان گناوه جدا می کند، و خشک رود اهرم زهاب های این شهرستان را تشکیل می دهند. اقلیم شهرستان بوشهر گرمِ مرطوب، از نظر بارندگی جز ء نواحی خشک، و جمعیت آن ۲۲۵,۲۹۷ نفر است (۱۳۸۵). مهم ترین آبادی های آن عبارت اند از خارک، چغادک، کره بند، احمدی، ریشهر، و بندرگاه. راه های بوشهر به شیراز، بندر لنگه، و بندر کنگان خطوط ارتباطی این شهرستان را تشکیل می دهند. غلات و خرما از عمده ترین محصولات کشاورزی، و شیلات، کشتی سازی، تأسیسات نفتی و مصالح ساختمانی بخشی از فعالیت های صنعتی آن است. جزایر عباسک، خارک، و خارکو جزئی از این شهرستان محسوب می شوند.

پیشنهاد کاربران

بپرس