بندا

لغت نامه دهخدا

بندا. [ ب َ ] ( اِ ) دوای هندی است و آن عبارتست از درختی که بر درخت دیگر روید. ( الفاظ الادویه ). اسم هندی مرز است. ( تحفه حکیم مؤمن ).

فرهنگ فارسی

دوای هندی است و آن عبارتست از درختی که بر درخت دیگر روید ٠ اسم هندی مرز است٠

گویش مازنی

/bendaa/ بینداز & پرچین – حصار دور حیاط خانه - ستون اصلی که چوب های فرعی در روی آن قرار گیرند

پیشنهاد کاربران

بپرس