بند قیصر
فرهنگ فارسی
دانشنامه آزاد فارسی
رجوع شود به:سد شادروان
wikijoo: بند_قیصر
پیشنهاد کاربران
پل شادُروان شوشتر یا بند قیصر قدیمی ترین پل ایران، و یکی از قدیمی ترین پل های جهان و مربوط به دوران ساسانی است. این پل بند بزرگ ترین پل بند سنگی جهان، یکی از میراث جهانی یونسکو و یکی از بخش های ۱۳ گانه سیستم آبی تاریخی شوشتر است. پل شادروان شوشتر دارای ۴۴ دهنه بوده که اکنون برخی دهانه های آن از بین رفته است. وصف ساخت پل در شاهنامه فردوسی آمده است. فردوسی معمار پل را برانوش سپهدار اسیر شده رومی معرفی می کند، که در ازای ساخت پل به او وعده آزادی داده می شود. و پس از ساخت آزاد می گردد.
... [مشاهده متن کامل]
به موجب روایات شرقی شاپور یکم شاهنشاه ساسانی پس از اسارت والریانوس امپراتور روم او را مجبور کرد که در ساختن این پل - بند در شوشتر کار کند. این سد ۱۵۰۰ قدم طول داشت و برای برگرداندن آب کارون از طریق نهر تاریخی داریون به مزارع بکار می رفت. احتمال قوی می رود که شاهنشاه ایران اسیران رومی را در ناحیهٔ گندی شاپور و شوشتر مستقر کرده باشد.
بند قیصر یا پل شادُروان شوشتر در تاریخ ۱۵ دی ۱۳۱۰ با شمارهٔ ثبت ۷۸ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید. در سال ۲۰۰۹ نیز این پل - بند به همراه ۱۵ اثر تاریخی آبی دیگر شوشتر به صورت یکجا در نشست سالانه کمیته میراث جهانی یونسکو در ۲۶ ژوئن ۲۰۰۹ ( ۵ تیرماه ۱۳۸۸ ) در شهر سویل اسپانیا، با احراز معیارهای ۱، ۲ و ۵ با عنوان نظام آبی تاریخی شوشتر به عنوان دهمین اثر ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو با شماره ۱۳۱۵ به ثبت رسید.
این سد ۱۵۰۰ قدم طول داشت و احتمال قوی می رود که شاهنشاه ساسانی ایران برای ساخت آن اسیران رومی را در ناحیهٔ گندی شاپور و شوشتر بکار گماشته باشد. پل بند شادروان دارای ۴۴ دهانه بوده که در حال حاضر تعداد ۳۷ دهانه آن موجوداست. ظاهراً این پل در طول تاریخ چند بار به عمد تخریب شده است.
فردوسی در شاهنامه ساخت این پل را به دوره شاپور یکم ساسانی، توسط معمار رومی برانوش که اسیر جنگی بود، نسب می دهد، که در مقابل به برانوش وعده آزادی پس از ساخت پل را می دهد. فردوسی در شاهنامه ساخت پل شادروان را چنین آورده است.
... [مشاهده متن کامل]
به موجب روایات شرقی شاپور یکم شاهنشاه ساسانی پس از اسارت والریانوس امپراتور روم او را مجبور کرد که در ساختن این پل - بند در شوشتر کار کند. این سد ۱۵۰۰ قدم طول داشت و برای برگرداندن آب کارون از طریق نهر تاریخی داریون به مزارع بکار می رفت. احتمال قوی می رود که شاهنشاه ایران اسیران رومی را در ناحیهٔ گندی شاپور و شوشتر مستقر کرده باشد.
بند قیصر یا پل شادُروان شوشتر در تاریخ ۱۵ دی ۱۳۱۰ با شمارهٔ ثبت ۷۸ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید. در سال ۲۰۰۹ نیز این پل - بند به همراه ۱۵ اثر تاریخی آبی دیگر شوشتر به صورت یکجا در نشست سالانه کمیته میراث جهانی یونسکو در ۲۶ ژوئن ۲۰۰۹ ( ۵ تیرماه ۱۳۸۸ ) در شهر سویل اسپانیا، با احراز معیارهای ۱، ۲ و ۵ با عنوان نظام آبی تاریخی شوشتر به عنوان دهمین اثر ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو با شماره ۱۳۱۵ به ثبت رسید.
این سد ۱۵۰۰ قدم طول داشت و احتمال قوی می رود که شاهنشاه ساسانی ایران برای ساخت آن اسیران رومی را در ناحیهٔ گندی شاپور و شوشتر بکار گماشته باشد. پل بند شادروان دارای ۴۴ دهانه بوده که در حال حاضر تعداد ۳۷ دهانه آن موجوداست. ظاهراً این پل در طول تاریخ چند بار به عمد تخریب شده است.
فردوسی در شاهنامه ساخت این پل را به دوره شاپور یکم ساسانی، توسط معمار رومی برانوش که اسیر جنگی بود، نسب می دهد، که در مقابل به برانوش وعده آزادی پس از ساخت پل را می دهد. فردوسی در شاهنامه ساخت پل شادروان را چنین آورده است.
