بنخان

به پهلوی یعنی منبع، از بُن ( اصل، آغاز ) و خان ( خانه، محل، جا و گاهی چشمه ) .

بُن خان به پهلوی یعنی منبع و سرچشمه، از واژه های بُن ( اصل، آغاز ) و خان ( چشمه ) .

منبع ( جمع منابع )