بنتینگ فردریک

بَنتینْگ، فرِدریک (۱۸۹۱ـ۱۹۴۱)
بَنتینْگ، فرِدریک
Banting, Frederick
پزشک کانادایی. به سبب کشف روشی برای جداسازی هورمون انسولین در ۱۹۲۱، برندۀ جایزۀ نوبل پزشکی ۱۹۲۳ شد. او و همکارش، چارلز بست، مجاری ترشحی لوزالمعده را بستند تا نقش یاخته های معروف به جزایر لانگرهانس را مشخص کنند. آن ها با این کشف درمان دیابت را امکان پذیر ساختند. جان جِی آر مک لئود، مشاور بَنتینگ، در جایزۀ نوبل با او شریک بود و بنتینگ سهم خود از این جایزه را با بست تقسیم کرد. بنتینگ در اَلیستون، واقع در اونتاریو، زاده شد و در دانشگاه تورنتو به تحصیل پزشکی پرداخت. از ۱۹۲۱، در همین دانشگاه دربارۀ دیابت تحقیق می کرد. قبلاً فرض می شد انسولین احتمالاً در سوخت و ساز گلوکز دخالت دارد و محل ساخت آن جزایر لانگرهانس است. بنتینگ استدلال کرد که اگر لوزالمعده تخریب شود ولی جزایر لانگرهانس باقی بمانند، براثر نبودن آنزیم های گوارشی احتمالاً می شود انسولین را جدا کرد. او با چارلز بست، که در آن موقع یکی از دانشجویانش بود، این فرضیه را با سگ ها آزمایش کرد. سپس آزمایش هایش را با بافت های لوزالمعدۀ جنین ادامه داد. سرانجام، انسولین با درجۀ خلوص قابل قبول به دست آمد و تولید تجاری این هورمون آغاز شد. بنتینگ در ۱۹۳۴ لقب سِر گرفت.