بنبا

لغت نامه دهخدا

بنبا. [ بَم ] ( اِ مرکب ) آشی است که از بن کوهی پزند. ( مجمع الفرس ). آشی باشد که از ون پزند که حبةالخضرا است و آن ثمر درخت بطم باشد و بشیرازی بن گویند. ( برهان قاطع ) ( آنندراج ) ( از برهان جامع ). مرکب از: بن + با. ( حاشیه برهان چ معین ).

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
ب (۲۶۴۹ بار)
نب ء (۸۰ بار)

پیشنهاد کاربران

بپرس