[ویکی نور] «ابوسلیمان فخر الدین داوود بن محمد ملقب به فخر بناکتی» (د 730ق / 1330م)، مورخ و شاعر ایرانی دوره مغول است. لقب فخر بناکتی را خود در کتابش ذکر کرده است. بناکتی در بناکت، شهری در ماوراءالنهر که بعدها شاهرخیه نام گرفت، زاده شد و در یکی از خاندان های علمی و دانش دوست این شهر پرورش یافت. پدرش، تاج الدین، ابوالفضل محمد بناکتی، از عالمان دین به شمار می رفت و کتاب «المیسور در شرح مصابیح» و «مصباح الضمیر من صحاح التفسیر» از اوست.
برادرش، نظام الدین علی بناکتی نیز از عارفان نامی دوره خود بوده است.
فخر الدین بناکتی خود مردی فاضل و دانشمند بود و در شاعری نیز دستی قوی داشت. از نوشته او برمی آید که در 701ق / 1302م، ملک الشعرای دربار غازان خان بوده است. بغدادی، دیوان شعری نیز به او نسبت داده است. از نمونه های شعر بناکتی، یک غزل در «تذکرة الشعراء» دولت شاه، و دو قصیده در تاریخ خود وی آمده است.
از جمله آثار او کتاب مشهوری است به نام «روضة اولی الالباب فی معرفة التواریخ و الانساب» که به «تاریخ بناکتی» نیز معروف شده است و شهرت بناکتی، مرهون همین کتاب است.
محسن احمدی، دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، ج 12، ص 568.
روضة أولی الألباب فی معرفة التواریخ و الأنساب المشهور بتاریخ البناکتی (تعریب) / نوع اثر: کتاب / نقش: نویسنده
برادرش، نظام الدین علی بناکتی نیز از عارفان نامی دوره خود بوده است.
فخر الدین بناکتی خود مردی فاضل و دانشمند بود و در شاعری نیز دستی قوی داشت. از نوشته او برمی آید که در 701ق / 1302م، ملک الشعرای دربار غازان خان بوده است. بغدادی، دیوان شعری نیز به او نسبت داده است. از نمونه های شعر بناکتی، یک غزل در «تذکرة الشعراء» دولت شاه، و دو قصیده در تاریخ خود وی آمده است.
از جمله آثار او کتاب مشهوری است به نام «روضة اولی الالباب فی معرفة التواریخ و الانساب» که به «تاریخ بناکتی» نیز معروف شده است و شهرت بناکتی، مرهون همین کتاب است.
محسن احمدی، دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، ج 12، ص 568.
روضة أولی الألباب فی معرفة التواریخ و الأنساب المشهور بتاریخ البناکتی (تعریب) / نوع اثر: کتاب / نقش: نویسنده
wikinoor: بناکتی،_داود_بن_محمد