بناپارتیسم
فرهنگستان زبان و ادب
دانشنامه آزاد فارسی
بُناپارتیسم (Bonapartism)
نظامی سیاسی از دیکتاتوری نظامی فردی که ظاهراً براساس خواست مردم و با استفادۀ مکرر از همه پرسی برقرار می شود. این اصطلاح، که از نظام حکومتی ناپلئون (۱۷۹۹ـ۱۸۱۵) گرفته شده، به نظام های دیگر نیز اطلاق شده است؛ از جمله نظام خوان پرون در آرژانتین. در فرانسه، طرفداران ادعای خانوادۀ بناپارت دربارۀ تاج و تخت فرانسه، طی قرن ۱۹، بناپارتیست خوانده می شدند.
نظامی سیاسی از دیکتاتوری نظامی فردی که ظاهراً براساس خواست مردم و با استفادۀ مکرر از همه پرسی برقرار می شود. این اصطلاح، که از نظام حکومتی ناپلئون (۱۷۹۹ـ۱۸۱۵) گرفته شده، به نظام های دیگر نیز اطلاق شده است؛ از جمله نظام خوان پرون در آرژانتین. در فرانسه، طرفداران ادعای خانوادۀ بناپارت دربارۀ تاج و تخت فرانسه، طی قرن ۱۹، بناپارتیست خوانده می شدند.
wikijoo: بناپارتیسم
پیشنهاد کاربران
بناپارتیسم عقیده ای برای اداره حکومت منسوب به رژیم لویی بناپارت یا ناپلئون سوم است.
در سال ۱۸۵۱ میلادی، در جریان یک کودتای نظامی، نوعی رژیم سیاسی مدافع سرمایه داری با ویژگی های متفاوت از لیبرالیسم کلاسیک پدید آمد.
... [مشاهده متن کامل]
اصطلاح بناپارتیسم را اولین بار کارل مارکس در یکی از کتبش به کار برد.
این نوع حکومت ها علی رغم آنکه مظهری از ارادهٔ کارخانه داران و سرمایه داران است، اما به لحاظ اجتماعی بر نیروی طبقاتی دهقانان و لمپن ها تکیه دارد.
متخصصان علوم سیاسی و تاریخ با توجه به وضعیت دولت فرانسه در زمان لوئی بناپارت به این گونه اداره دولت در اصطلاح دولت استثنائی بورژوایی نیز می گویند. به این دلیل دولت بناپارتی را دولت استثنایی می نامند که در دفاع از منافع سرمایه داران حاکم، شیوه های معمول و رایج لیبرالیستی را به کار نمی گرفت. هر چند به عنوان دولتی مدرن، افق های سرمایه سالارانه را دنبال می کرد.
بناپارتیسم را می توان یکی از شاخص ترین نمونه های عصر لیبرال کلاسیک در قرن نوزدهم دانست.
در سال ۱۸۵۱ میلادی، در جریان یک کودتای نظامی، نوعی رژیم سیاسی مدافع سرمایه داری با ویژگی های متفاوت از لیبرالیسم کلاسیک پدید آمد.
... [مشاهده متن کامل]
اصطلاح بناپارتیسم را اولین بار کارل مارکس در یکی از کتبش به کار برد.
این نوع حکومت ها علی رغم آنکه مظهری از ارادهٔ کارخانه داران و سرمایه داران است، اما به لحاظ اجتماعی بر نیروی طبقاتی دهقانان و لمپن ها تکیه دارد.
متخصصان علوم سیاسی و تاریخ با توجه به وضعیت دولت فرانسه در زمان لوئی بناپارت به این گونه اداره دولت در اصطلاح دولت استثنائی بورژوایی نیز می گویند. به این دلیل دولت بناپارتی را دولت استثنایی می نامند که در دفاع از منافع سرمایه داران حاکم، شیوه های معمول و رایج لیبرالیستی را به کار نمی گرفت. هر چند به عنوان دولتی مدرن، افق های سرمایه سالارانه را دنبال می کرد.
بناپارتیسم را می توان یکی از شاخص ترین نمونه های عصر لیبرال کلاسیک در قرن نوزدهم دانست.
