بناپارتیسم
فرهنگستان زبان و ادب
دانشنامه آزاد فارسی
بُناپارتیسم (Bonapartism)
نظامی سیاسی از دیکتاتوری نظامی فردی که ظاهراً براساس خواست مردم و با استفادۀ مکرر از همه پرسی برقرار می شود. این اصطلاح، که از نظام حکومتی ناپلئون (۱۷۹۹ـ۱۸۱۵) گرفته شده، به نظام های دیگر نیز اطلاق شده است؛ از جمله نظام خوان پرون در آرژانتین. در فرانسه، طرفداران ادعای خانوادۀ بناپارت دربارۀ تاج و تخت فرانسه، طی قرن ۱۹، بناپارتیست خوانده می شدند.
نظامی سیاسی از دیکتاتوری نظامی فردی که ظاهراً براساس خواست مردم و با استفادۀ مکرر از همه پرسی برقرار می شود. این اصطلاح، که از نظام حکومتی ناپلئون (۱۷۹۹ـ۱۸۱۵) گرفته شده، به نظام های دیگر نیز اطلاق شده است؛ از جمله نظام خوان پرون در آرژانتین. در فرانسه، طرفداران ادعای خانوادۀ بناپارت دربارۀ تاج و تخت فرانسه، طی قرن ۱۹، بناپارتیست خوانده می شدند.
wikijoo: بناپارتیسم
پیشنهاد کاربران
**بناپارتیسم** اصطلاحی سیاسی است که به نوعی حکومت یا نظام سیاسی اشاره دارد که برگرفته از شیوه حکمرانی ناپلئون بناپارت و به ویژه رژیم لویی بناپارت ( ناپلئون سوم ) است. این واژه از نام خانوادگی خاندان بناپارت گرفته شده و نخستین بار توسط کارل مارکس به کار رفت.
... [مشاهده متن کامل]
### تعریف و ویژگی ها
- بناپارتیسم نوعی **دیکتاتوری نظامی فردی** است که ظاهراً بر اساس اراده مردم و با استفاده از همه پرسی های مکرر برقرار می شود.
- این حکومت ها معمولاً مدافع سرمایه داری هستند ولی از ویژگی هایی متفاوت با لیبرالیسم کلاسیک برخوردارند.
- به لحاظ اجتماعی، بناپارتیسم بر نیروی طبقاتی دهقانان و طبقات پایین ( لمپن ها ) تکیه دارد و در عین حال مظهر اراده سرمایه داران و کارخانه داران است.
- به همین دلیل، این نوع حکومت را گاهی �دولت استثنایی بورژوایی� می نامند که به جای پیروی از شیوه های لیبرالیستی معمول، شیوه های خاص خود را برای حفظ منافع سرمایه داران به کار می گیرد.
### ریشه تاریخی و کاربرد
- بناپارتیسم به طور مشخص به رژیم لویی بناپارت ( ناپلئون سوم ) در قرن نوزدهم فرانسه اشاره دارد که در سال ۱۸۵۱ با کودتای نظامی به قدرت رسید و حکومتی با ویژگی های خاص سرمایه داری مدرن ایجاد کرد.
- این مفهوم بعدها به نظام های مشابه در کشورهای دیگر نیز نسبت داده شده است، مانند نظام خوان پرون در آرژانتین.
- در جامعه شناسی مارکسیستی، بناپارتیسم به وضعیتی اشاره دارد که در آن دولتی مستقل از طبقات اجتماعی شکل می گیرد و در عمل گرفتار منافع طبقات مختلف نیست.
### بناپارتیسم در ایران
- برخی تحلیلگران سیاسی معتقدند که در تاریخ معاصر ایران نیز گرایش هایی به بناپارتیسم وجود داشته است، به ویژه در دوران رضاشاه و همچنین در برخی تحولات سیاسی پس از انقلاب اسلامی.
- این گرایش ها معمولاً به شکل حمایت از دیکتاتوری نظامی مقتدر و کارآمد با تکیه بر نیروی نظامی و امنیتی توصیف شده اند.
... [مشاهده متن کامل]
### تعریف و ویژگی ها
- بناپارتیسم نوعی **دیکتاتوری نظامی فردی** است که ظاهراً بر اساس اراده مردم و با استفاده از همه پرسی های مکرر برقرار می شود.
- این حکومت ها معمولاً مدافع سرمایه داری هستند ولی از ویژگی هایی متفاوت با لیبرالیسم کلاسیک برخوردارند.
- به لحاظ اجتماعی، بناپارتیسم بر نیروی طبقاتی دهقانان و طبقات پایین ( لمپن ها ) تکیه دارد و در عین حال مظهر اراده سرمایه داران و کارخانه داران است.
- به همین دلیل، این نوع حکومت را گاهی �دولت استثنایی بورژوایی� می نامند که به جای پیروی از شیوه های لیبرالیستی معمول، شیوه های خاص خود را برای حفظ منافع سرمایه داران به کار می گیرد.
### ریشه تاریخی و کاربرد
- بناپارتیسم به طور مشخص به رژیم لویی بناپارت ( ناپلئون سوم ) در قرن نوزدهم فرانسه اشاره دارد که در سال ۱۸۵۱ با کودتای نظامی به قدرت رسید و حکومتی با ویژگی های خاص سرمایه داری مدرن ایجاد کرد.
- این مفهوم بعدها به نظام های مشابه در کشورهای دیگر نیز نسبت داده شده است، مانند نظام خوان پرون در آرژانتین.
- در جامعه شناسی مارکسیستی، بناپارتیسم به وضعیتی اشاره دارد که در آن دولتی مستقل از طبقات اجتماعی شکل می گیرد و در عمل گرفتار منافع طبقات مختلف نیست.
### بناپارتیسم در ایران
- برخی تحلیلگران سیاسی معتقدند که در تاریخ معاصر ایران نیز گرایش هایی به بناپارتیسم وجود داشته است، به ویژه در دوران رضاشاه و همچنین در برخی تحولات سیاسی پس از انقلاب اسلامی.
- این گرایش ها معمولاً به شکل حمایت از دیکتاتوری نظامی مقتدر و کارآمد با تکیه بر نیروی نظامی و امنیتی توصیف شده اند.
بناپارتیسم عقیده ای برای اداره حکومت منسوب به رژیم لویی بناپارت یا ناپلئون سوم است.
در سال ۱۸۵۱ میلادی، در جریان یک کودتای نظامی، نوعی رژیم سیاسی مدافع سرمایه داری با ویژگی های متفاوت از لیبرالیسم کلاسیک پدید آمد.
... [مشاهده متن کامل]
اصطلاح بناپارتیسم را اولین بار کارل مارکس در یکی از کتبش به کار برد.
این نوع حکومت ها علی رغم آنکه مظهری از ارادهٔ کارخانه داران و سرمایه داران است، اما به لحاظ اجتماعی بر نیروی طبقاتی دهقانان و لمپن ها تکیه دارد.
متخصصان علوم سیاسی و تاریخ با توجه به وضعیت دولت فرانسه در زمان لوئی بناپارت به این گونه اداره دولت در اصطلاح دولت استثنائی بورژوایی نیز می گویند. به این دلیل دولت بناپارتی را دولت استثنایی می نامند که در دفاع از منافع سرمایه داران حاکم، شیوه های معمول و رایج لیبرالیستی را به کار نمی گرفت. هر چند به عنوان دولتی مدرن، افق های سرمایه سالارانه را دنبال می کرد.
بناپارتیسم را می توان یکی از شاخص ترین نمونه های عصر لیبرال کلاسیک در قرن نوزدهم دانست.
در سال ۱۸۵۱ میلادی، در جریان یک کودتای نظامی، نوعی رژیم سیاسی مدافع سرمایه داری با ویژگی های متفاوت از لیبرالیسم کلاسیک پدید آمد.
... [مشاهده متن کامل]
اصطلاح بناپارتیسم را اولین بار کارل مارکس در یکی از کتبش به کار برد.
این نوع حکومت ها علی رغم آنکه مظهری از ارادهٔ کارخانه داران و سرمایه داران است، اما به لحاظ اجتماعی بر نیروی طبقاتی دهقانان و لمپن ها تکیه دارد.
متخصصان علوم سیاسی و تاریخ با توجه به وضعیت دولت فرانسه در زمان لوئی بناپارت به این گونه اداره دولت در اصطلاح دولت استثنائی بورژوایی نیز می گویند. به این دلیل دولت بناپارتی را دولت استثنایی می نامند که در دفاع از منافع سرمایه داران حاکم، شیوه های معمول و رایج لیبرالیستی را به کار نمی گرفت. هر چند به عنوان دولتی مدرن، افق های سرمایه سالارانه را دنبال می کرد.
بناپارتیسم را می توان یکی از شاخص ترین نمونه های عصر لیبرال کلاسیک در قرن نوزدهم دانست.
