[ویکی فقه] بِناوِرْت (د ۴۷۹ق /۱۰۸۶م )، لقب ابن عباد، رهبر مسلمانان سَرَقوسه (واقع در جنوب شرقی صِقِلیه ) در رویارویی با حمله نُرمان ها بود.
تاریخ نگاران اروپایی نام او را به صورت های مختلف ثبت کرده اند. اما در منابع کهن اسلامی به او اشاره نشده است . بناورت احتمالاً نیای محمد بن عباد بوده است که یک قرن و نیم بعد شورش مسلمانان صقلیه بر ضد فردریک دوم را رهبری کرد. اندک اطلاعاتی که درباره بناورت در دست است ، تنها از طریق دشمنانش - که شجاعت و مهارت او را در فرماندهی و فنون جنگی ستوده اند - برجای مانده است .
برخورد با نرمان ها
برخوردهای او با نرمان ها از ۴۶۴ق /۱۰۷۲م آغاز شد. پیش از آن ، کنت راجر که از سوی بُدوئن شاه ِ صلیبی ِ بیت المقدس به قلوریه واقع در جنوب ایتالیا فرستاده شده بود تا در فتح آنجا به برادر خود یاری رساند. با همکاری ابن ثُمنه ، فرمانروای سرقوسه و قطانیه واقع در سواحل شرقی صقلیه ، رفته رفته از قلوریه به صقلیه راه یافته بود. بناورت در ۴۶۷ق کنت راجر را - که فرمانده نرمان ها بود - در نزدیکی قطانیه شکست داد و حدود ۶ سال بعد (۴۷۴ق /۱۰۸۱م ) موفق شد فرمانروای آنجا را که از سوی کنت راجر گمارده شده ، و از اسلام به مسیحیت گرویده بود، با وعده ها و هدایایی به طرف خود جلب کند و قطانیه را موقتاً به تصرف درآورد. وی در ۴۷۷ق /۱۰۸۴م به قصد تسخیر قلوریه شهرهایی از جمله نقطره را مورد تاخت و تاز قرار داد و صومعه رُکّاداسینو را اشغال کرد و راهبه های آن را به اسارت گرفت . این حادثه مسیحیان را برضد او برانگیخت و راجر با استفاده از این فرصت بخش هایی از صقلیه را که هنوز در اختیار مسلمانان بود، تصرف کرد. سرانجام ، صقلیه در ۴۸۴ق /۱۰۹۱م تماماً به تصرف نرمان ها درآمد.
← آخرین نبرد بناورت
(۱) ابن اثیر، الکامل .(۲) ابن حمدیس ، عبدالجبار، دیوان ، به کوشش احسان عباس ، بیروت ، ۱۹۶۰م .(۳) عزیز احمد، تاریخ صقلیه الاسلامیه، ترجمه امین توفیق طیبی ، الدار العربیه للکتاب ، ۱۹۸۰م .(۴) احسان عباس ، العرب فی صقلیه، بیروت ، ۱۹۷۵م .(۵) عبدالحمید، سعد زغلول ، تاریخ المغرب العربی ، اسکندریه ، ۱۹۹۰م .(۶) محمدحلمی محمد احمد، حاشیه بر اتعاظ الحنفاء نک: هم مقریزی .(۷) احمد مقریزی ، اتعاظ الحنفاء، به کوشش محمدحلمی محمد احمد، قاهره ، ۱۳۹۰-۱۳۹۳ق .(۸) Amari، M، Biblioteca Arabo-Sicula، Torino/Rome، ۱۸۸۱.(۹) Britannica، ۱۹۷۸.(۱۰) EI ۲.(۱۱) Norwich، JJ، The Normans in the South، London، ۱۹۶۷.
تاریخ نگاران اروپایی نام او را به صورت های مختلف ثبت کرده اند. اما در منابع کهن اسلامی به او اشاره نشده است . بناورت احتمالاً نیای محمد بن عباد بوده است که یک قرن و نیم بعد شورش مسلمانان صقلیه بر ضد فردریک دوم را رهبری کرد. اندک اطلاعاتی که درباره بناورت در دست است ، تنها از طریق دشمنانش - که شجاعت و مهارت او را در فرماندهی و فنون جنگی ستوده اند - برجای مانده است .
برخورد با نرمان ها
برخوردهای او با نرمان ها از ۴۶۴ق /۱۰۷۲م آغاز شد. پیش از آن ، کنت راجر که از سوی بُدوئن شاه ِ صلیبی ِ بیت المقدس به قلوریه واقع در جنوب ایتالیا فرستاده شده بود تا در فتح آنجا به برادر خود یاری رساند. با همکاری ابن ثُمنه ، فرمانروای سرقوسه و قطانیه واقع در سواحل شرقی صقلیه ، رفته رفته از قلوریه به صقلیه راه یافته بود. بناورت در ۴۶۷ق کنت راجر را - که فرمانده نرمان ها بود - در نزدیکی قطانیه شکست داد و حدود ۶ سال بعد (۴۷۴ق /۱۰۸۱م ) موفق شد فرمانروای آنجا را که از سوی کنت راجر گمارده شده ، و از اسلام به مسیحیت گرویده بود، با وعده ها و هدایایی به طرف خود جلب کند و قطانیه را موقتاً به تصرف درآورد. وی در ۴۷۷ق /۱۰۸۴م به قصد تسخیر قلوریه شهرهایی از جمله نقطره را مورد تاخت و تاز قرار داد و صومعه رُکّاداسینو را اشغال کرد و راهبه های آن را به اسارت گرفت . این حادثه مسیحیان را برضد او برانگیخت و راجر با استفاده از این فرصت بخش هایی از صقلیه را که هنوز در اختیار مسلمانان بود، تصرف کرد. سرانجام ، صقلیه در ۴۸۴ق /۱۰۹۱م تماماً به تصرف نرمان ها درآمد.
← آخرین نبرد بناورت
(۱) ابن اثیر، الکامل .(۲) ابن حمدیس ، عبدالجبار، دیوان ، به کوشش احسان عباس ، بیروت ، ۱۹۶۰م .(۳) عزیز احمد، تاریخ صقلیه الاسلامیه، ترجمه امین توفیق طیبی ، الدار العربیه للکتاب ، ۱۹۸۰م .(۴) احسان عباس ، العرب فی صقلیه، بیروت ، ۱۹۷۵م .(۵) عبدالحمید، سعد زغلول ، تاریخ المغرب العربی ، اسکندریه ، ۱۹۹۰م .(۶) محمدحلمی محمد احمد، حاشیه بر اتعاظ الحنفاء نک: هم مقریزی .(۷) احمد مقریزی ، اتعاظ الحنفاء، به کوشش محمدحلمی محمد احمد، قاهره ، ۱۳۹۰-۱۳۹۳ق .(۸) Amari، M، Biblioteca Arabo-Sicula، Torino/Rome، ۱۸۸۱.(۹) Britannica، ۱۹۷۸.(۱۰) EI ۲.(۱۱) Norwich، JJ، The Normans in the South، London، ۱۹۶۷.
wikifeqh: بناورت