بناهای قرون وسطایی در کوزوو

بناهای قرون وسطایی در کوزوو ( صربی: Средњовековни споменици на Косову؛ آلبانیایی: Monumentet Mesjetare në Kosovë ) یک میراث جهانی یونسکو است که شامل چهار کلیسا و صومعهٔ ارتدکس صربی می شود. ساخت وساز این بناها توسط اعضای دودمان نمانیچ تأمین مالی شد. این بناها امروزه در کوزوو واقع شده اند.
در سال ۲۰۰۴، یونسکو صومعهٔ دچانی را برای ارزش برجستهٔ جهانی اش به رسمیت شناخت. دو سال پس از آن، سایت میراث گسترش پیدا کرد و شامل ۳ بنای مذهبی دیگر شد: صومعه اسقف بزرگ پچ، بانوی ما از لیویش و صومعه گراچانیتسا.
در سال ۲۰۰۶ این میراث به دلیل مشکلاتی در مدیریت و حفاظت از آن که ناشی از بی ثباتی سیاسی منطقه بود، در فهرست میراث جهانی در خطر ثبت شد. [ ۲]
هم اکنون دربارهٔ درخواست عضویت کوزوو در یونسکو بحث و جدال وجود دارد، که منجر به این می شود که سایت ها بخشی از کوزوو ثبت شوند نه صربستان. [ ۳] این بناها تحت حمله قرار داشتند، به ویژه در طول خشونت قومیتی در سال ۲۰۰۴، که در هنگام حضور مأموریت مدیریت موقت سازمان ملل متحد در کوزوو، صومعهٔ بانوی ما از لیویش به شدت آسیب دید. [ ۴] [ ۵] [ ۶] [ ۷] در اکتبر ۲۰۱۵ هیئت اجرایی پیشنهاد عضویت کوزوو را دادند.
یونسکو کوزوو را به عنوان یک عضو نپذیرفت و پیشنهاد نتوانست اکثریت دو - سوم آرا را به دست بیاورد. [ ۸] [ ۹] یکی از دلایل اصلی رد شدن درخواست آلبانیایی[ ۱۰] [ ۱۱] [ ۱۲] ناآرامی های ۲۰۰۴ در کوزوو است که در آن به ۳۵ کلیسای ارتدکس آسیب رسید، هتک حرمت شدند و یا نابود شدند[ ۱۳] [ ۱۴] که یکی از آن ها، بانوی ما از لیویش یک سایت میراث جهانی بود. [ ۱۵] [ ۱۶]
↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب < ref> ‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام status وارد نشده است. ( صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید. ) .