بِناسِراف، باروخ (۱۹۲۰)(Benacerraf, Baruj)
بِناسِراف، باروخ
ایمنی شناس امریکایی، زادۀ ونزوئلا. در ۱۹۸۰، با ژان دوسه و جورج دی اسنل، به سبب کشف ژن های پاسخ ایمنی و مجموعۀ اصلی سازگاری نسجی، مجموعۀ ژنی دخیل در پاسخ ایمنی، جایزۀ نوبل فیزیولوژی و پزشکی را دریافت کرد. آنان ناحیۀ ژنی یک کروموزوم را بررسی کردند. این ناحیه از راه های گوناگون دستگاه ایمنی را تحت تأثیر قرار می دهد. مجموعۀ اصلی سازگاری نسجی در پس زدن پیوند بین افراد نامتجانس نقش مهمی دارد و به همین سبب، در طب و زیست شناسی از اهمیت خاصی برخوردار است.پاسخ ایمنی. شناسایی مولکول های بیگانۀ غیرعادی (پادگن ها) در سطح یاخته های مهاجم، مثل باکتری ها، اساس عملکرد یاخته های ایمنی برای دفاع از بدن دربرابر مواد بالقوه مضر است. نوعی از گویچه های سفیدخون، با نام درشت خوارها، پادگن ها را می بلعند و قطعات کوچک آن ها را با نوعی پروتئین به سطح خود می آورند. دستور ساخت این پروتئین ها در مجموعۀ اصلی سازگاری نسجی وجود دارد. این روند عرضۀ پادگن نامیده می شود و به منظور فعال شدن لنفوسیت ها و تولید پادتن برضد پادگن ها اهمیت فراوانی دارد. در موارد نادر، پروتئین خارجی فاقد زنجیره های پپتیدی با ساختار مناسب است که برای اتصال به یکی از مولکول های تولیدی مجموعۀ اصلی سازگاری نسجی لازم است.زندگی. بناسراف در کاراکاس زاده شد، اما خانواده اش در ۱۹۴۰ به نیویورک نقل مکان کردند. در دانشگاه کلمبیا، واقع در نیویورک، و دانشکده پزشکی ویرجینیا، واقع در ریچموند، درس خواند. در ۱۹۴۳، به تابعیت امریکا درآمد و در جنگ جهانی دوم، در نیروهای پزشکی ارتش امریکا۱۳ در اروپا خدمت کرد. در ۱۹۴۸، تحقیق در زمینۀ ایمنی شناسی را در مؤسسۀ عصب شناسی دانشگاه کلمبیا شروع کرد. در ۱۹۴۹، به بیمارستان بروسه، واقع در پاریس، فرانسه، رفت. در ۱۹۵۶، در مقام استادیار آسیب شناسی دانشکدۀ پزشکی دانشگاه نیویورک به امریکا بازگشت. در ۱۹۶۸، به سمت مدیریت آزمایشگاه ایذمنی شناسی انستیتو ملی حساسیت و بیماری های عفونی، در بتسدای مریلند، منصوب شد. در ۱۹۷۰، کرسی آسیب شناسی دانشکدۀ پزشکی هاروارد، در بوستون، ماساچوست، را به دست آورد.
بِناسِراف، باروخ
ایمنی شناس امریکایی، زادۀ ونزوئلا. در ۱۹۸۰، با ژان دوسه و جورج دی اسنل، به سبب کشف ژن های پاسخ ایمنی و مجموعۀ اصلی سازگاری نسجی، مجموعۀ ژنی دخیل در پاسخ ایمنی، جایزۀ نوبل فیزیولوژی و پزشکی را دریافت کرد. آنان ناحیۀ ژنی یک کروموزوم را بررسی کردند. این ناحیه از راه های گوناگون دستگاه ایمنی را تحت تأثیر قرار می دهد. مجموعۀ اصلی سازگاری نسجی در پس زدن پیوند بین افراد نامتجانس نقش مهمی دارد و به همین سبب، در طب و زیست شناسی از اهمیت خاصی برخوردار است.پاسخ ایمنی. شناسایی مولکول های بیگانۀ غیرعادی (پادگن ها) در سطح یاخته های مهاجم، مثل باکتری ها، اساس عملکرد یاخته های ایمنی برای دفاع از بدن دربرابر مواد بالقوه مضر است. نوعی از گویچه های سفیدخون، با نام درشت خوارها، پادگن ها را می بلعند و قطعات کوچک آن ها را با نوعی پروتئین به سطح خود می آورند. دستور ساخت این پروتئین ها در مجموعۀ اصلی سازگاری نسجی وجود دارد. این روند عرضۀ پادگن نامیده می شود و به منظور فعال شدن لنفوسیت ها و تولید پادتن برضد پادگن ها اهمیت فراوانی دارد. در موارد نادر، پروتئین خارجی فاقد زنجیره های پپتیدی با ساختار مناسب است که برای اتصال به یکی از مولکول های تولیدی مجموعۀ اصلی سازگاری نسجی لازم است.زندگی. بناسراف در کاراکاس زاده شد، اما خانواده اش در ۱۹۴۰ به نیویورک نقل مکان کردند. در دانشگاه کلمبیا، واقع در نیویورک، و دانشکده پزشکی ویرجینیا، واقع در ریچموند، درس خواند. در ۱۹۴۳، به تابعیت امریکا درآمد و در جنگ جهانی دوم، در نیروهای پزشکی ارتش امریکا۱۳ در اروپا خدمت کرد. در ۱۹۴۸، تحقیق در زمینۀ ایمنی شناسی را در مؤسسۀ عصب شناسی دانشگاه کلمبیا شروع کرد. در ۱۹۴۹، به بیمارستان بروسه، واقع در پاریس، فرانسه، رفت. در ۱۹۵۶، در مقام استادیار آسیب شناسی دانشکدۀ پزشکی دانشگاه نیویورک به امریکا بازگشت. در ۱۹۶۸، به سمت مدیریت آزمایشگاه ایذمنی شناسی انستیتو ملی حساسیت و بیماری های عفونی، در بتسدای مریلند، منصوب شد. در ۱۹۷۰، کرسی آسیب شناسی دانشکدۀ پزشکی هاروارد، در بوستون، ماساچوست، را به دست آورد.
wikijoo: بناسراف،_باروخ_(۱۹۲۰)