بن یوسف بن خده ( عربی: بن یوسف بن خدة؛ زاده ۲۳ فوریه ۱۹۲۰ – درگذشته ۴ فوریه ۲۰۰۳ ) سیاست مدار اهل الجزایر بود. بن یوسف بن خده در ۴ فوریه ۲۰۰۳، در سن ۸۲ سالگی بعد از یک دوره طولانی بیماری در خانه اش در الجزیره درگذشت.
... [مشاهده متن کامل]
بن یوسف بن خدا در سال ۱۹۲۰ در برواقیه، استان مدیه متولد شد. فرزند یک قاضی، در مدرسه محلی و مدرسه فرانسوی تحصیل کرد. او بعداً در البلیده به دبیرستان ابن روچد رفت و در آنجا با ملی گرایان پیشگام الجزایری مانند محمد لمین دباغین، سعد دهلاب، ابانه رامدان، علی بومنجل و محمد یزید آشنا شد. همان جایی که مدیر کالج مکرر می گفت؛ شما همان چاقوهایی هستید که ما علیه فرانسه تیز می کنیم!
او پس از دریافت مدرک لیسانس، در سال ۱۹۴۳ وارد دانشگاه پزشکی و داروسازی الجزایر شد و پس از یک وقفه، در سال ۱۹۵۳ مدرک خود را در رشته داروسازی اخذ کرد. او در سال ۱۹۴۲ به حزب خلق الجزایر ( PPA ) پیوست. یک سال بعد او توسط مأموران محلی سازمان ضد جاسوسی SDECE به دلیل مبارزه علیه سربازگیری الجزایری ها در جنگ علیه آلمان به عنوان بخشی از «تسلیم نشدگان بلیدا» دستگیر و بازداشت شد. او هشت ماه بعد آزاد شد.
بین سالهای ۱۹۵۱ و ۱۹۵۴. در نوامبر ۱۹۵۴ دوباره دستگیر و به دلیل مداخله لیبرال های فرانسوی، در مه ۱۹۵۵ آزاد شد.
او در سال ۱۹۴۷ عضو کمیته مرکزی PPA - MTLD بود و به عنوان دبیرکل خدمت کرد. بین سالهای ۱۹۵۱ و ۱۹۵۴. در نوامبر ۱۹۵۴ دوباره دستگیر و زمانی که به جبهه جدید آزادیبخش ملی پیوست به دلیل مداخله لیبرال های فرانسوی ( که شامل ژاک شوالیه شهردار فرانسوی - الجزایری الجزیره بود ) . در مه ۱۹۵۵ آزاد شد. او مشاور آبان رمدان در الجزیره شد.
در اوت ۱۹۵۶ کنفرانس صومام او را به عضویت شورای انقلاب ملی الجزایر و کمیته اقدام و هماهنگی دولت موقت جمهوری الجزایر ( GPRA ) به همراه آبانه، دهلاب العربی بن مهیدی و کریم بلقاسم منصوب کرد. او، آبانه و بن مهیدی حکومت سه نفره سیاسی و نظامی را تشکیل دادند که منطقه خودمختار انقلابی را اداره می کرد. الجزیره پایتخت مقاومت شده بود.
او و آبانه پروژه های بسیاری از جمله روزنامه المجاهد، ایجاد اتحادیه عمومی کارگران الجزایر ( UGTA ) و نوشتن قَسَماً که به سرود ملی الجزایر تبدیل شد. را به پیش بردند.
... [مشاهده متن کامل]
بن یوسف بن خدا در سال ۱۹۲۰ در برواقیه، استان مدیه متولد شد. فرزند یک قاضی، در مدرسه محلی و مدرسه فرانسوی تحصیل کرد. او بعداً در البلیده به دبیرستان ابن روچد رفت و در آنجا با ملی گرایان پیشگام الجزایری مانند محمد لمین دباغین، سعد دهلاب، ابانه رامدان، علی بومنجل و محمد یزید آشنا شد. همان جایی که مدیر کالج مکرر می گفت؛ شما همان چاقوهایی هستید که ما علیه فرانسه تیز می کنیم!
او پس از دریافت مدرک لیسانس، در سال ۱۹۴۳ وارد دانشگاه پزشکی و داروسازی الجزایر شد و پس از یک وقفه، در سال ۱۹۵۳ مدرک خود را در رشته داروسازی اخذ کرد. او در سال ۱۹۴۲ به حزب خلق الجزایر ( PPA ) پیوست. یک سال بعد او توسط مأموران محلی سازمان ضد جاسوسی SDECE به دلیل مبارزه علیه سربازگیری الجزایری ها در جنگ علیه آلمان به عنوان بخشی از «تسلیم نشدگان بلیدا» دستگیر و بازداشت شد. او هشت ماه بعد آزاد شد.
بین سالهای ۱۹۵۱ و ۱۹۵۴. در نوامبر ۱۹۵۴ دوباره دستگیر و به دلیل مداخله لیبرال های فرانسوی، در مه ۱۹۵۵ آزاد شد.
او در سال ۱۹۴۷ عضو کمیته مرکزی PPA - MTLD بود و به عنوان دبیرکل خدمت کرد. بین سالهای ۱۹۵۱ و ۱۹۵۴. در نوامبر ۱۹۵۴ دوباره دستگیر و زمانی که به جبهه جدید آزادیبخش ملی پیوست به دلیل مداخله لیبرال های فرانسوی ( که شامل ژاک شوالیه شهردار فرانسوی - الجزایری الجزیره بود ) . در مه ۱۹۵۵ آزاد شد. او مشاور آبان رمدان در الجزیره شد.
در اوت ۱۹۵۶ کنفرانس صومام او را به عضویت شورای انقلاب ملی الجزایر و کمیته اقدام و هماهنگی دولت موقت جمهوری الجزایر ( GPRA ) به همراه آبانه، دهلاب العربی بن مهیدی و کریم بلقاسم منصوب کرد. او، آبانه و بن مهیدی حکومت سه نفره سیاسی و نظامی را تشکیل دادند که منطقه خودمختار انقلابی را اداره می کرد. الجزیره پایتخت مقاومت شده بود.
او و آبانه پروژه های بسیاری از جمله روزنامه المجاهد، ایجاد اتحادیه عمومی کارگران الجزایر ( UGTA ) و نوشتن قَسَماً که به سرود ملی الجزایر تبدیل شد. را به پیش بردند.
