بن و بار

لغت نامه دهخدا

بن و بار. [ ب ُ ن ُ ] ( ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) از بیخ و بن.
- از بن و بار ؛ از بیخ و بن. از اصل و بنیاد :
خبر نداردکاندر دلم اثر نکند
اگر جهان همه تیمار گردد از بن و بار.
عنصری.
عطار به کلبه در با عود همی گفت
کاصل تو چه چیز است و چه چیزی ز بن و بار.
فرخی.
میر گرت یک قدح شراب فروریخت
چون که تو از دین برون شدی ز بن و بار.
ناصرخسرو.

فرهنگ فارسی

از بیخ و بن ٠ از اصل و بنیاد

پیشنهاد کاربران

بپرس