بن صوی اسحاق

دانشنامه آزاد فارسی

بِن صِوی، اِسْحاق (اوکراین ۱۸۸۴ـ۱۹۶۳)
خاورشناس و سیاستمدار یهودی. در مکتب خانه های سنتی و نیز در مدارسی رسمی درس خواند. در ۱۹۰۷، به فلسطین کوچید. دربارۀ تاریخ ایران مطالعات فراوان داشته است و پیش از جنگ جهانی دوم دوبار به ایران سفر کرد. از پایه گذاران و رهبران جنبش صهیونیستی بود و با بن گوریون همکاری نزدیک داشت و در ۱۹۵۲، پس از وایزمن، دومین رئیس جمهوری رژیم غاصب اسرائیل شد. از آثارش: ایران به زبان عبری (۱۹۶۰)؛ یهودیان، تاریخ، فرهنگ و دین آن ها (۱۹۶۰).

پیشنهاد کاربران

بپرس