بمعجزین

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
ب (۲۶۴۹ بار)
عجز (۲۶ بار)

«معجز» از مادّه «اعجاز» به معنای ناتوان ساختن دیگری است، این کلمه گاهی در مواردی به کار می رود که انسان مانع کار دیگری شود، جلو او را بگیرد و او را به عجز در آورد.
و گاهی در موردی که از چنگال کسی فرار کند و از دسترس وی بیرون رود و او را ناتوان سازد. و گاهی به این صورت که با پیش دستی کردن، طرف را به زانو در آورد و یا خود را در مصونیت قرار دهد. تمام اینها، چهره های مختلفی از معنای «اعجاز» و ناتوان ساختن طرف است، و در آیه فوق، همه این معانی محتمل است; چرا که هیچ گونه منافاتی میان آنها نیست، یعنی شما به هیچ صورت نمی توانید از عذاب او در امان بمانید.
پس «معجز» به معنای کسی است که دیگری را عاجز می کند، و از آنجا که افرادی که فرار می کنند و از قلمرو قدرت کسی بیرون می روند، او را از تعقیب خود عاجز و ناتوان می کنند واژه «معجز» در این گونه موارد نیز به کار می رود.
«مُعْجِزِیْن» در اصل از مادّه «عجز» به معنای «عقب افتادن از چیزی» است، و لذا به هنگام ناتوانی که باعث عقب افتادگی است این تعبیر به کار می رود.
«مُعْجِزین» از مادّه «اعجاز» یعنی دیگران را ناتوان ساختن، آیه می گوید: شما نمی توانید خداوند را از بعث در قیامت و اجرای عدالت عاجز سازید و به تعبیر دیگر نمی توانید در برابر قدرت او مقاومت کنید.