در ۷ مه ۱۹۹۹، در جریان بمباران یوگسلاوی ( عملیات نیروهای متفقین ) توسط ناتو، پنج بمب هدایت شونده مهمات حمله مستقیم مشترک ایالات متحده به سفارت جمهوری خلق چین در منطقه نیو بلگراد بلگراد اصابت کرد که منجر به کشته شدن سه خبرنگار چینی و خشم مردم چین شد. . به گفته دولت ایالات متحده، هدف بمباران اداره فدرال تأمین و تدارکات یوگسلاوی ( FDSP ) بوده است. پرزیدنت بیل کلینتون به خاطر این بمب گذاری عذرخواهی کرد و گفت که این یک حادثه بوده است. جورج تنت، مدیر آژانس اطلاعات مرکزی آمریکا ( سیا ) در مقابل کمیته کنگره شهادت داد که این بمباران تنها بمباران در کارزار سازماندهی و هدایت شده توسط سازمان او بود، و اینکه سیا مختصات اشتباهی را برای یک هدف نظامی یوگسلاوی در همان خیابان شناسایی کرده بود. دولت چین در روز بمباران بیانیه ای صادر کرد و آن را «اقدامی وحشیانه» خواند.
... [مشاهده متن کامل]
در اکتبر ۱۹۹۹، پنج ماه پس از بمب گذاری، آبزرور لندن همراه با پولیتیکن کپنهاگ، نتایج تحقیقات را با استناد به منابع ناشناس منتشر کرد که گفته بود بمب گذاری در واقع عمدی بوده است زیرا از سفارت برای انتقال ارتباطات ارتش یوگسلاوی استفاده می شد. دولت های ایالات متحده و بریتانیا قاطعانه عمدی بودن آن را تکذیب کردند و مادلین آلبرایت، وزیر امور خارجه ایالات متحده، این داستان را «چرند» خواند و رابین کوک، وزیر امور خارجه بریتانیا گفت که «هیچ مدرکی برای پشتیبانی از آن وجود ندارد». در آوریل ۲۰۰۰ ، نیویورک تایمز نتایج تحقیقات خود را منتشر کرد که، این «تحقیق هیچ مدرکی مبنی بر اینکه بمب گذاری در سفارت یک اقدام عمدی بوده است، به دست نیاورد. »
درست پس از بمباران، اکثر چینی ها معتقد بودند که این بمباران عمدی بوده است و بسیاری همچنان بر این باورند که عمدی بوده است. با این حال، در نتایج مصاحبه های ساختارمند انجام شده در سال ۲۰۰۲، از ۵۷ درصد از کارشناسان روابط چینی - آمریکایی چینی که معتقد بودند بمباران عمدی بوده است، ۸۷٫۵ درصد به دخالت پرزیدنت کلینتون مشکوک نبودند.
در اوت ۱۹۹۹، ایالات متحده با پرداخت غرامت به قربانیان بمب گذاری و خانواده های آنها موافقت کرد. در دسامبر ۱۹۹۹، ایالات متحده موافقت کرد که خسارات وارده به سفارت را به چین بپردازد و چین نیز با جبران خسارت وارده به اموال ایالات متحده در جریان تظاهرات ها، موافقت کرد.
... [مشاهده متن کامل]
در اکتبر ۱۹۹۹، پنج ماه پس از بمب گذاری، آبزرور لندن همراه با پولیتیکن کپنهاگ، نتایج تحقیقات را با استناد به منابع ناشناس منتشر کرد که گفته بود بمب گذاری در واقع عمدی بوده است زیرا از سفارت برای انتقال ارتباطات ارتش یوگسلاوی استفاده می شد. دولت های ایالات متحده و بریتانیا قاطعانه عمدی بودن آن را تکذیب کردند و مادلین آلبرایت، وزیر امور خارجه ایالات متحده، این داستان را «چرند» خواند و رابین کوک، وزیر امور خارجه بریتانیا گفت که «هیچ مدرکی برای پشتیبانی از آن وجود ندارد». در آوریل ۲۰۰۰ ، نیویورک تایمز نتایج تحقیقات خود را منتشر کرد که، این «تحقیق هیچ مدرکی مبنی بر اینکه بمب گذاری در سفارت یک اقدام عمدی بوده است، به دست نیاورد. »
درست پس از بمباران، اکثر چینی ها معتقد بودند که این بمباران عمدی بوده است و بسیاری همچنان بر این باورند که عمدی بوده است. با این حال، در نتایج مصاحبه های ساختارمند انجام شده در سال ۲۰۰۲، از ۵۷ درصد از کارشناسان روابط چینی - آمریکایی چینی که معتقد بودند بمباران عمدی بوده است، ۸۷٫۵ درصد به دخالت پرزیدنت کلینتون مشکوک نبودند.
در اوت ۱۹۹۹، ایالات متحده با پرداخت غرامت به قربانیان بمب گذاری و خانواده های آنها موافقت کرد. در دسامبر ۱۹۹۹، ایالات متحده موافقت کرد که خسارات وارده به سفارت را به چین بپردازد و چین نیز با جبران خسارت وارده به اموال ایالات متحده در جریان تظاهرات ها، موافقت کرد.
