بمب چندمنظوره بمبی هوایی است که برای پرتاب از هواگرد ساخته شده و از راه انفجار، نفوذ و ترکش اثر تخریبی دارد. این بمب ها علیه نیروهای پیاده، خودروها و ساختمان های دشمن، مورد کاربری هستند.
بمب های چندمنظوره دارای پوشش فلزی کلفتی هستند که با مواد منفجره ( معمولاً تی ان تی، کامپوزیشن ب، یا تریتونال در خدمت نیروهای ناتو و ایالات متحدهٔ آمریکا ) پر شده اند. این مواد منفجره ۳۰ تا ۴۰ درصد از وزن کل بمب را تشکیل می دهند. به این نوع بمب، بمب ترکشی نیز می گویند. بمب های چندمنظوره معمولاً به وسیلهٔ جنگنده - بمب افکن ها و جنگنده های زمینی به کار می روند، زیرا دارای کاربردهای گوناگون تاکتیکی بوده و نسبتاً ارزان هستند.
بمب های چندمنظوره اغلب به وسیلهٔ وزنشان شناسایی می شوند ( مثلاً پانصد پوندی یا دویست و پنجاه کیلوگرمی ) . در بسیاری از موارد این نوع نامگذاری از روی وزن، فقط یک نامگذاری اسمی است یا وزن کالیبر می باشد و وزن واقعی آن بسته به تجهیزات بیش پسار، فیوز و سیستم هدایت کنندهٔ آن دارد؛ مثلاً بمب آمریکایی ام۱۱۷ دارای وزن اسمی ۷۵۰ پوند ( ۳۴۰ کیلوگرم ) می باشد، در صورتی که وزن واقعی آن ۸۲۰ پوند ( ۳۷۴ کیلوگرم ) است.
بیشتر بمب های چندمنظوره ای که برای پرتاب با هواگرد ساخته می شوند به گونه ای طراحی می شوند که کمترین نیروی پسار را برای هواگرد حمل کنندهٔ آن ایجاد می نمایند.
در حملاتی که در ارتفاع پایین انجام می گیرد این خطر وجود دارد که هواگرد در اثر انفجار بمب خود آسیب ببیند. برای برطرف نمودن این مشکل، بمب های چندمنظوره اغلب مجهز به چتر یا دُم بیش پسار می شوند تا سرعت فرود بمب کاهش پیدا کرده و هواگرد، زمانی کافی برای فرار از محل انفجار داشته باشد.
بمب های چندمنظوره می توانند با انواع فیوزها و دم ها برای کاربردهای مختلف مجهز شوند. یکی از نمونه های بارز این فیوزها، فیوز دیزی کاتر است که آمریکایی ها در جنگ ویتنام به کار بردند. این فیوز سبب می شد به جای این که بمب در زمین و گل و لای فرورود و از تأثیرش کاسته شود، با کوچک ترین تماس ( حتی با تماس با یک برگ ) منفجر گردد.
بمب های چندمنظوره اغلب به عنوان کلاهک جنگی بمب های هدایت شوندهٔ پیچیده تر به کار می روند. افزودن انواع گوناگون جستجوگرها و تیغه های کنترل الکتریکی به آن، یک بمب آهنی معمولی را به یک بمب هدایت لیزری ( مانند سری بمب های آمریکایی پیووی ) یا بمب های هدایت شونده با چشم الکترونیک، یا مورد اخیرتر بمب های هدایت شونده با جی پی اس ( مانند بمب آمریکایی مهمات تهاجم مستقیم مشترک ) . این ترکیب ارزان تر از یک موشک هدایت شونده است و می تواند به آسانی ارتقاء داده شده یا به خدمت گرفته شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبمب های چندمنظوره دارای پوشش فلزی کلفتی هستند که با مواد منفجره ( معمولاً تی ان تی، کامپوزیشن ب، یا تریتونال در خدمت نیروهای ناتو و ایالات متحدهٔ آمریکا ) پر شده اند. این مواد منفجره ۳۰ تا ۴۰ درصد از وزن کل بمب را تشکیل می دهند. به این نوع بمب، بمب ترکشی نیز می گویند. بمب های چندمنظوره معمولاً به وسیلهٔ جنگنده - بمب افکن ها و جنگنده های زمینی به کار می روند، زیرا دارای کاربردهای گوناگون تاکتیکی بوده و نسبتاً ارزان هستند.
بمب های چندمنظوره اغلب به وسیلهٔ وزنشان شناسایی می شوند ( مثلاً پانصد پوندی یا دویست و پنجاه کیلوگرمی ) . در بسیاری از موارد این نوع نامگذاری از روی وزن، فقط یک نامگذاری اسمی است یا وزن کالیبر می باشد و وزن واقعی آن بسته به تجهیزات بیش پسار، فیوز و سیستم هدایت کنندهٔ آن دارد؛ مثلاً بمب آمریکایی ام۱۱۷ دارای وزن اسمی ۷۵۰ پوند ( ۳۴۰ کیلوگرم ) می باشد، در صورتی که وزن واقعی آن ۸۲۰ پوند ( ۳۷۴ کیلوگرم ) است.
بیشتر بمب های چندمنظوره ای که برای پرتاب با هواگرد ساخته می شوند به گونه ای طراحی می شوند که کمترین نیروی پسار را برای هواگرد حمل کنندهٔ آن ایجاد می نمایند.
در حملاتی که در ارتفاع پایین انجام می گیرد این خطر وجود دارد که هواگرد در اثر انفجار بمب خود آسیب ببیند. برای برطرف نمودن این مشکل، بمب های چندمنظوره اغلب مجهز به چتر یا دُم بیش پسار می شوند تا سرعت فرود بمب کاهش پیدا کرده و هواگرد، زمانی کافی برای فرار از محل انفجار داشته باشد.
بمب های چندمنظوره می توانند با انواع فیوزها و دم ها برای کاربردهای مختلف مجهز شوند. یکی از نمونه های بارز این فیوزها، فیوز دیزی کاتر است که آمریکایی ها در جنگ ویتنام به کار بردند. این فیوز سبب می شد به جای این که بمب در زمین و گل و لای فرورود و از تأثیرش کاسته شود، با کوچک ترین تماس ( حتی با تماس با یک برگ ) منفجر گردد.
بمب های چندمنظوره اغلب به عنوان کلاهک جنگی بمب های هدایت شوندهٔ پیچیده تر به کار می روند. افزودن انواع گوناگون جستجوگرها و تیغه های کنترل الکتریکی به آن، یک بمب آهنی معمولی را به یک بمب هدایت لیزری ( مانند سری بمب های آمریکایی پیووی ) یا بمب های هدایت شونده با چشم الکترونیک، یا مورد اخیرتر بمب های هدایت شونده با جی پی اس ( مانند بمب آمریکایی مهمات تهاجم مستقیم مشترک ) . این ترکیب ارزان تر از یک موشک هدایت شونده است و می تواند به آسانی ارتقاء داده شده یا به خدمت گرفته شود.
wiki: بمب چندمنظوره