بمب میلز

بُمبِ میلز (Mills bomb)
نارنجک دستی استاندارد در ارتش بریتانیا. از جنگ جهانی اول تا دهۀ ۱۹۶۰ استفاده می شد و پس از آن جمع آوری و از رده خارج شد. بمب میلز شامل بدنۀ چدنی پُرشده با مواد منفجره و لوله ای مرکزی بود که در داخل آن، چاشنی بمب، فتیله، و کلاهک ضربه ای قرار داشت. بالای کلاهک، ضربه زن بود، که اهرم یا دسته ای بیرونی آن را مقابل فنر نگه می داشت و دسته نیز با یک خار دولا یا ضامن در جای خود قفل می شد. استفاده کنندۀ نارنجک آن را محکم در دست می گرفت و بعد دسته را به پایین فشار می داد و ضامن را بیرون می کشید. پس از پرتاب نارنجک، دسته به بیرون پرت می شد و فنر، ضربه زن را به کلاهک می کوبید که باعث می شد فتیله شروع به سوختن کند و چهار ثانیه بعد نارنجک منفجر می شد. ویلیام میلز، از شهر بیرمنگام، در ۱۹۱۵ بمب میلز را اختراع کرد. این سلاح با نام «نارنجک شمارۀ ۵» وارد ارتش بریتانیا شد. سپس تغییراتی در آن انجام گرفت تا بتوانند میله ای فولادی را به پایه اش پیچ کرده و آن را به صورت «نارنجک تفنگی» شلیک کنند. این شکل تغییر یافته، «نارنجک شمارۀ ۲۳» نام گرفت. در نهایت باز هم تغییراتی در آن دادند و صفحه ای ۶.۳سانتی متری را به پایه اش پیچ کردند تا بتوانند آن را از دهانۀ تفنگ شلیک کنند. از این نوع، که نارنجک شمارۀ ۳۶ نام داشت، ارتش بریتانیا تا دهۀ ۱۹۶۰ استفاده می کرد.