بِلیزاریوس (ح ۵۰۵ـ ۵۶۵م)(Belisarius)
بِلیزاریوس
12319500-1.jpg
سردار امپراتوری روم شرقی که توانست بار دیگر سرزمین های امپراتوری روم غربی را تسخیر کند. به رغم آن که امپراتور یوستی نیانوس اول از سر حسادت امکانات مالی ناچیزی در اختیارش قرار داده بود، در مصاف با ایرانیان، هون ها، واندال ها، و گوت ها به پیروزی های شگرفی نایل شد. بلیزاریوس، که زادۀ بالکان بود، به گارد محافظ امپراتور پیوست و در ۲۵سالگی به فرماندهی قشون روم در شرق منصوب شد. در ۵۳۰م سپاه ایرانیان را، علی رغم برتری نیرو، در داراس شکست داد ولی شکست از خسرو انوشیروان در کالینیکوم (۵۳۱م) به شهرت بسیارش آسیبی نرساند. قاطعیتش در جریان شورش های نیکا، در قسطنطنیه (۵۳۲م)، یوستی نیانوس را از سرنگونی رهانید. بزرگ ترین و کامل ترین پیروزی اش، فتح سریع مملکت واندال ها در شمال افریقا، را در ۵۳۳ـ۵۳۴م فقط با ۱۵هزار سرباز به دست آورد. متعاقب آن در نبرد علیه اوستروگوت ها، در ایتالیا، از سیسیل با کمترین درگیری محافظت کرد و اندک زمانی بعد برای مقابله با شورشی در افریقا، ناپل و رم را گرفت. در ۵۳۷م با دلاوری، خلاقیت و فرماندهی درخشان خود از رم دربرابر محاصرۀ گوت ها دفاع کرد، و پس از عقب راندن گوت ها از دیوارهای رم، به آنان حمله برد و ویتیگس، شاه گوت ها، را در راونا به تسلیم واداشت. گوت ها به او پیشنهاد امپراتوری روم غربی را دادند که نپذیرفت. بلیزاریوس، با وجود وفاداری، برای یوستی نیانوس رقیبی بالقوه بود و از همین رو او را به مصاف با ایرانیان در شرق گسیل داشت. بلیزاریوس ظرف ۳ سال با ترفندهای جنگی و با کمترین درگیری توانست سرزمین های ازدست رفتۀ روم در سوریه و بین النهرین را بازپس گیرد. گوت ها با سوءاستفاده از غیبت او سر به شورش برداشتند. یوستی نیانوس درپی اش فرستاد اما چون هنوز به او بدگمان بود، برای نابودی کامل مملکت گوت ها سپاهیان کافی در اختیارش قرار نداد. پس از پنج سال نبردِ بی حاصل، فرماندهی بلیزاریوس را لغو کرد و نارسس را بر جای او نشاند که در جنگ پیروز شد. در ۵۵۹م بلیزاریوس از نو به خدمت فراخوانده شد تا با لشکری از اسلاوها و بلغارها، که به مویسیا و تراکیه تجاوز کرده و به دیوارهای قسطنطنیه رسیده بودند، مبارزه کند. اما با آن که پایتخت را نجات داد همچنان مورد حسد امپراتور بود تا این که در ۵۶۲م به اتهام خیانت زندانی شد. بعداً آزاد شد، اما دیگر به خدمت در ارتش امپراتوری فراخوانده نشد تا این که در ۱۳ مارس ۵۶۵م درگذشت.
بِلیزاریوس
12319500-1.jpg
سردار امپراتوری روم شرقی که توانست بار دیگر سرزمین های امپراتوری روم غربی را تسخیر کند. به رغم آن که امپراتور یوستی نیانوس اول از سر حسادت امکانات مالی ناچیزی در اختیارش قرار داده بود، در مصاف با ایرانیان، هون ها، واندال ها، و گوت ها به پیروزی های شگرفی نایل شد. بلیزاریوس، که زادۀ بالکان بود، به گارد محافظ امپراتور پیوست و در ۲۵سالگی به فرماندهی قشون روم در شرق منصوب شد. در ۵۳۰م سپاه ایرانیان را، علی رغم برتری نیرو، در داراس شکست داد ولی شکست از خسرو انوشیروان در کالینیکوم (۵۳۱م) به شهرت بسیارش آسیبی نرساند. قاطعیتش در جریان شورش های نیکا، در قسطنطنیه (۵۳۲م)، یوستی نیانوس را از سرنگونی رهانید. بزرگ ترین و کامل ترین پیروزی اش، فتح سریع مملکت واندال ها در شمال افریقا، را در ۵۳۳ـ۵۳۴م فقط با ۱۵هزار سرباز به دست آورد. متعاقب آن در نبرد علیه اوستروگوت ها، در ایتالیا، از سیسیل با کمترین درگیری محافظت کرد و اندک زمانی بعد برای مقابله با شورشی در افریقا، ناپل و رم را گرفت. در ۵۳۷م با دلاوری، خلاقیت و فرماندهی درخشان خود از رم دربرابر محاصرۀ گوت ها دفاع کرد، و پس از عقب راندن گوت ها از دیوارهای رم، به آنان حمله برد و ویتیگس، شاه گوت ها، را در راونا به تسلیم واداشت. گوت ها به او پیشنهاد امپراتوری روم غربی را دادند که نپذیرفت. بلیزاریوس، با وجود وفاداری، برای یوستی نیانوس رقیبی بالقوه بود و از همین رو او را به مصاف با ایرانیان در شرق گسیل داشت. بلیزاریوس ظرف ۳ سال با ترفندهای جنگی و با کمترین درگیری توانست سرزمین های ازدست رفتۀ روم در سوریه و بین النهرین را بازپس گیرد. گوت ها با سوءاستفاده از غیبت او سر به شورش برداشتند. یوستی نیانوس درپی اش فرستاد اما چون هنوز به او بدگمان بود، برای نابودی کامل مملکت گوت ها سپاهیان کافی در اختیارش قرار نداد. پس از پنج سال نبردِ بی حاصل، فرماندهی بلیزاریوس را لغو کرد و نارسس را بر جای او نشاند که در جنگ پیروز شد. در ۵۵۹م بلیزاریوس از نو به خدمت فراخوانده شد تا با لشکری از اسلاوها و بلغارها، که به مویسیا و تراکیه تجاوز کرده و به دیوارهای قسطنطنیه رسیده بودند، مبارزه کند. اما با آن که پایتخت را نجات داد همچنان مورد حسد امپراتور بود تا این که در ۵۶۲م به اتهام خیانت زندانی شد. بعداً آزاد شد، اما دیگر به خدمت در ارتش امپراتوری فراخوانده نشد تا این که در ۱۳ مارس ۵۶۵م درگذشت.
wikijoo: بلیزاریوس