بلیحاء

لغت نامه دهخدا

بلیحاء. [ ب َ ] ( ع اِ ) گیاه اسلیخ که مستعمل صباغان مغرب است. ( منتهی الارب ) ( از ذیل اقرب الموارد از قاموس ).

پیشنهاد کاربران

بپرس