بلیث

لغت نامه دهخدا

بلیث. [ ب َ ] ( ع ص ) دمیث بلیث ؛ از اتباع است یعنی نرم خوی. ( منتهی الارب ). ملائم. ( ذیل اقرب الموارد از تاج ). || ( اِ ) علف ریزه خشک دوساله که سیاه گردیده باشد. ( منتهی الارب ).

دانشنامه آزاد فارسی

بِلیث (Blyth)
شهری در نورتامبرلند، انگلستان، با ۷۷,۲۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۱). در مصب رود بلیت (به طول ۳۲ کیلومتر)، جایی که این رود به دریای شمال می ریزد، و در ۱۱کیلومتری شمال رود تاین واقع شده است. شهر بلیت دو نیروگاه دارد. این شهر در قرن ۱۹ بندر حمل زغال سنگ بود و صنعت کشتی سازی داشت.

پیشنهاد کاربران

بپرس