بلی وند

گفته می شود ریشه این ایل به دژاسپید ممسنی و روستای بلو برمی گردد که به زبان لری بلی گفته می شد.
روستای بلو و دژ اسپید چهارهزار ساله در حمله تیمور لنگ به آتش کشیده شد و مردمان بلو یا بلی متفرق شدند. پدربزرگ اردشیر ساسانی با نام گوچهر بازرنگی حاکم دژا سپید بود و اردشیر بزرگ شده بلو و دژاسپید بوده است.

نوادگان بِلِه ( درخشنده یا درخشان مانند خورشید ) اکنون با نام" بلیوند" شناخته می شوند.
یکی از مصرع های ایلی که از واژه ترکیبی و استعاره ای "وُر یک ابلیونن" به معنی "به همدیگر می آیند"؛ استفاده شده است.

اَوِ سرد و تَنگِ سرد وُر یَک "اِبلِیونِن"
عبده محمد وخدابس سی یَک اِگِرِوِن
اینجاست که می توان به قدرت اجتماعی و فرهنگ غنی ایلیاتی بختیاری پی برد.
زنده یاد "آمرداس" پدر جدمان را درود می فرستیم که سه فرزند پسرش را پرمحتوا و با معانی شگرف نام نهاد. . .
بِلِه. . . . . . . . . . . درخشنده مانند خورشید. . .
مَه شی. . . . . کسی که رخسارش مانند ماه می درخشد. . .
مَه ری. . . . . . کسی که رویش مانند ماه است. . . . .