بلکفه. [ ب ِ ک ِ ف َ / ف ِ ] ( ع ص مرکب ، اِ مرکب ) مشتق از بلاکیف است ، و در اصطلاح علم کلام ، قائل بودن به وجود محسوس است بر روش اشاعره در بحث رؤیت. ( از برهان ) ( از آنندراج ) ( از فرهنگ فارسی معین ) : قد شهوه بخلقه فتحوفوا شفع الوری فتسندوا بالبلکفه.
جاراﷲ زمخشری.
فرهنگ فارسی
( صفت اسم ) قایل بودن بوجود محسوس است برروش اشاعره . توضیح زمخشری در بیتی این کلمه را آورده است .
