بلویلر اویگن

اویگن بلویلر
بلویْلِر، اویگن (۱۸۵۷ـ۱۹۳۹)(Bleuler, Eugen)روان پزشک سوئیسی، متخصص عصب شناسی و امراض روانی، و واضع اصطلاح اسکیزوفرنی در ۱۹۱۱. استاد روان پزشکی در زوریخ بود (۱۸۸۸ـ۱۹۲۷) و با استفاده از روش های تجربی ویلهلم وونت و روش ها و نظریه های روان کاوی زیگموند فروید، به بررسی جنبه های روان شناختی اختلال روانی پرداخت. بعدها از منتقدان نظریۀ روان کاوی فروید شد. بلویلر در تسولیکن، نزدیک زوریخ، به دنیا آمد، تحصیلاتش را در زوریخ، برن و مونیخ ادامه داد، و در ۱۸۸۳ دانشنامۀ پزشکی گرفت. برخی از آثار مهم اوست: هیجان پذیری، تلقین پذیری، پارانویا (۱۹۰۶)؛ جنون جوانی یا گروهی از اسکیزوفرنی ها (۱۹۱۱)، که در آن نشان داد تعریف امیل کرپلین، روان پزشک آلمانی، از جنون جوانی شامل همۀ اختلالات اسکیزوفرنیایی است؛ توهمات، که کتابی است دربارۀ آسیب شناسی روانی؛ درسنامۀ روان پزشکی (۱۹۱۶)؛ تاریخ طبیعی روح (۱۹۳۲).