بلوچستان پاکستان

بَلوچستانِ پاکستان ایالتی در جنوب غربی پاکستان با ۳۴۷,۱۹۰ کیلومتر مربع مساحت و ۶,۳۰۰,۰۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۴). از غرب به ایران، از شمال به افغانستان، از جنوب به دریای عرب، از شرق به ایالت های پنجابو سند، در پاکستان، محدود می شود. سابقاً جزئی از ناحیۀ بزرگ بلوچستان بود. (← بلوچستان، ناحیۀ) در دره های حاصل خیز اندک آن جو، گندم، برنج، یونجه، و انواع میوه کشت می شود. پرورش گاو، گوسفند، بز، شتر، و اسب نیز رواج دارد. مناطق باستان شناختی فراوانی در این منطقه وجود دارد که برخی از آن ها هنوز بررسی نشده اند. اسکندر مقدونی در ۳۳۰پ م این منطقه را اشغال کرد. طی قرون بعدی کنترل آن بین سلسله های مختلف ایران و هند دست به دست شد. از قرن ۷ تا ۱۰م تحت سلطۀ اعراب و پس از آن در اشغال مغولان بود. در قرن ۱۷ ایران مجدداً آن را فتح کرد. در اولین جنگ انگلستان و افغانستان(۱۸۳۸ـ۱۸۴۲) انگلستان این منطقه را به منظور حفظ خطوط ارتباطی خود اشغال کرد. در ۱۸۴۱، انگلستان نیروهای خود را از این منطقه خارج کرد و پیمان های ۱۸۴۵ و ۱۸۷۶ پیوندهای بلوچستان و امپراتوری هند بریتانیارا محکم تر کرد. پس از خروج نیروهای انگلیسی از هند و پس از اتمام جنگ جهانی دوم در ۱۹۴۵، بلوچستان به الحاق به کشور پاکستان رأی داد و از ۱۹۷۰ رسماً یکی از ایالت های پاکستان و مرکز آن شهر کویته است. ----