بِلومْبِرْگِن، نیکُلاس (۱۹۲۰)(Bloembergen, Nicolaas)
بِلومْبِرْگِن، نیکُلاس
فیزیک دان امریکایی هلندی تبار. به سبب تحقیقاتش در زمینۀ طیف نمایی لیزری، در ۱۹۸۱ به جایزۀ نوبل فیزیک دست یافت. او ضمن بررسی واکنش های شیمیایی، از لیزر به منزلۀ ابزاری برای برانگیختن یا شکستن پیوندهای شیمیایی استفاده کرد. جایزۀ نوبل ۱۹۸۱، مشترکاً به او، آرتور شاولو و کای سیگبان اهدا شد. بلومبرگن در اواسط دهۀ ۱۹۵۰ نوعی مِیزر، با نام میزر سه ترازه یا چندترازه ساخت که خروجی پیوسته ای از تابش میکروموج داشت، در حالی که میزرهای قبلی فقط خروجی ناپیوسته داشتند. بلومبرگن در زمینۀ اپتیک غیرخطی نیز پژوهش هایی انجام داد و دربارۀ آثار ناشی از تابش بسیار شدید به بررسی پرداخت. در دوردْرِخت هلند زاده شد و در دانشگاه های اوترخت و لیدن درس خواند. در ۱۹۴۸، از لیدن دانشنامۀ دکتری گرفت. مدت کوتاهی بعد از اخذ دکتری، به ایالات متحده امریکا مهاجرت کرد و در ۱۹۴۹، به دانشگاه هاروارد در کیمبریجِ ماساچوست پیوست. در ۱۹۵۷، استاد کرسی گوردون مکِی در فیزیک کاربردی، در ۱۹۷۴، استاد کرسی رامفورد در فیزیک، و در ۱۹۸۰ استاد کرسی دانشگاهی گِرهارد گِید شد.
wikijoo: بلومبرگن،_نیکلاس_(۱۹۲۰)